bina castra Pœnorum paucis millibus passuum distarent, cohortatus milites[112], proxima castra intempesta nocte adortus est: et quum hostem, victoriæ fiducia incompositum, aggressus, ne nuntios quidem cladis reliquisset, brevissimo tempore militi ad requiem dato, eadem nocte raptim famam rei gestæ prægressus, altera eorumdem castra invasit. Ita bis simili usus eventu, deletis utrobique Pœnis, amissas populo Romano Hispanias restituit.
1. P. Valerius, Epidauri, timens oppidanorum perfidiam, quia parum præsidii habebat, gymnicos ludos procul ab urbe apparavit. Quo quum omnis fere multitudo spectandi causa exisset, clausit portas, nec in eas antea admisit Epidaurios, quam obsides a principibus acciperet.
2. Cn. Pompeius, quum suspectos haberet Catinenses, et vereretur ne præsidium non reciperent, petiit ab eis ut ægros interim apud se refici paterentur: fortissimis deinde habitu languentium missis, civitatem occupavit, continuitque.
3. Alexander[113], devicta perdomitaque Thracia, petens Asiam, veritus ne post ipsius discessum sumerent arma, reges eorum præfectosque, et omnes quibus videbatur inesse cura detractæ libertatis, secum, velut honoris causa, traxit; ignobilibus autem relictis
