22. Cn. Pompeius adversus C. Cæsarem, Palæpharsali triplicem instruxit aciem[37], quarum singulæ denos ordines in latitudinem habuerunt. Legiones, secundum virtutem cujusque, firmissimas in cornibus, et in medio collocavit; spatia his interposita tironibus supplevit, dextro latere sexcentos equites, propter flumen Enipea, quod et alveo suo et alluvie regionem impedierat, reliquum equitatum in sinistro cornu cum auxiliis omnibus locavit, ut inde Julianum exercitum circuiret. Adversus hanc ordinationem Julius Cæsar et ipse triplici acie, dispositis in fronte legionibus, sinistrum latus, ne circuiri posset, admovit paludibus. In dextro cornu equitem posuit, cui velocissimos miscuit peditum, ad morem equestris pugnæ exercitatos. Sex deinde cohortes in subsidio retinuit, ad res subitas; sed dextro latere conversas in obliquum, unde equitatum hostium exspectabat, collocavit. Nec ulla res eo die plus ad victoriam Cæsari contulit: effusum namque Pompeii equitatum inopinato excursu averterunt, cædendumque tradiderunt.
23. Imperator Cæsar Augustus Germanicus, quum subinde Catti equestre prœlium, in silvas refugiendo, diducerent, jussit suos equites, simul atque ad impedita ventum esset, equis desilire, pedestrique pugna confligere. Quo genere consequutus est, ne quis non locus ejus victoriam miraretur[38].
24. C. Duilius, quum videret graves suas naves mobilitate Punicæ classis eludi, irritamque virtutem mi-
