viam virtutis aperit; quæ licet arcta sit, tamen ducit ad viram. Lignum itaque Paradisi fructum protulit, quo posset & suggestio suscipi, & concupiscentia a quibusdam quasi bladitiis excitari: crux in Ecclesiæ jam sinu posita, fructum utique repræsentat, quem si mente gustaveris, nec intus hoste suggerente, nec carne tibi blandiente, succumbis; verum hostis prima sua congressione vincitur, & ad serviendum spiritui caro statim revocatur, & in consummatæ virtutis amorem totus homo reducitur. Hic itaque locus est, in quo justitiam misericordia, quæ vera pax est, osculatur; hic namque simul utrique satisfactum est, osculatur; hic namque simul utrique satisfactum est, cum & homo, misericordia sic agente, redimitur, & justitiæ longe plus quam debebatur exsolvitur; & justa apostolum, Quod adversum nos scriptum erat chirographum cruci Christi potenter affigitur, & deletur.[1] Chirographum namque sic conscribitur, ut postquam incisum & per partes divisum est, in utraque ipsium parte plena rei gestæ memoria teneatur. Hæc nostra est cum hoste maligno conditio: nam cum delinquimus, culpa penes nos est, ipso stylo perversi operis graviter exarata; quæ & hostis antiqui memoria statim excipitur, & firme retinetur impressa; ut si non sit qui redimat, nec qui salvum faciat, præsto sit ei semper quod objiciat: quod quidem Chirographum, Christi morte deletum est; per quam & nobis clupa remititur, & ipsius in nos accusatio jam non timetur. Sed quid istud ist, cum ad pœnam homo teneretur æternam, filius vero Dei mortem tantum temporalem horis quadraginta pertulerit? quomodo justitiæ divinæ, æternas ab homine pœnas exigenti, in ipsius morte satisfactum est? Sed procul dubio satisfactum. Appendantur enim in statera mors ipsa filii
- ↑ Col. 2.14
