Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/68

Haec pagina emendata et bis lecta est

FORMULAE.

quaelibet. Audio, te patriam nuper revisisse.

pa. Sic est factum. Nam diutiuscule iam abfueram; non ferebam tam diuturnum patriae desiderium. Non poteram a parentum conspectu abesse diutius. Torquebat me diutinum amicorum desiderium.
ch. Pie fecisti: humanus es, qui ista cogites. Ducimur enim omnes admirabili quodam amore eius regionis, quae nos aluit atque edidit. Et,
Nescio qua natale solum dulcedine cunctos
Ducit, et immemores non sinit esse sui.[1]
Dic, quaeso, quonam in loco illic offendisti omnia?
Nova omnia; formula.
pe. Nihil non novum. Mutata omnia. Novata singula. Universa nova. Vide, quam repente tempus res mutet humanas. Videbar mihi in alium venire mundum. Vixdum decennium abfueram, et non secus omnia admirabar, quam Epimenides, somniatoriun princeps, vix tandem expergefactus.
ch. Quaenam ista est fabula? Quid isthuc est fabulae?
pe. Dicam equidem, si vacat.
ch. Nihil fuerit iucundius.
pe. Sellam igitur una cum pulvino mihi poni iube.
ch. Recte admones; nam sedens commodius mentieris.
pe. Fabulantur historici de Epimenide quodam Cretensi, qui deambulandi gratia solus urbem egressus, quum, subita pluviae vi compellente, in quandam speluncam ingressus obdormisset, quadraginta septem perpetuos annos somnum continuarit.
Non credo, formula.
ch. Quid narras? incredibile dictu. Non verisimile dicis. Somnium mihi narras. Non fit mihi simile veri. Monstri simile narras. Non pudet tam improbae vanitatis? Digna fabula, quae addatur veris narrationibus Luciani.
pe. Imo rem narro a gravissimis
  1. Ovidii distichon est, lib. 1. de Ponto, eleg. 4