Haec pagina emendata et bis lecta est
febris, capitis dolor, alvi tormina, ingenii stupor, famae macula, memoriae detrimentum, vomitus, et ruina stomachi, tremor corporis, num vel Epicurus existimaret eam voluptatem expetendam?
- sp. Fugiendam diceret.
- he. Quum adolescentes e scortatione novam lepram, quam nunc ὑποκορίζοντες quidam Neapolitanam scabiem appellant, sibi, ut fere fit, contrahunt, per quam toties sit illis in vita moriendum, semperque vivum cadaver circumferendum; nonne belle videntur ἐπικουρίζειν?
- sp. Imo κουρεῖα θεῖν.[1]
- he. Iam finge delectationis ac doloris aequilibrium: optaresne tam diu cruciari dolore dentium, quam diu duravit potationis aut scortationis voluptas?
- sp. Equidem mallem utroque carere: nam voluptatem emere dolore, non est lucrum, sed pensatio: heic sane potior est ἀναλγησία, quam Cicero ausus est indolentiam appellare.
- he. At nunc voluptatis illicitae titillatio, praeterquam quod longe minor est cruciatu, quem adducit, temporis etiam exigui est: lepra vero contracta per omnem vitam misere discruciat; totiesque mori cogit, priusquam mori liceat.
- sp. Tales discipulos non agnosceret Epicurus.
- he. Luxuriae comes plerunque est egestas, onus et miserum et grave: libidinis immodicae paralysis, tremor nervorum, lippitudo ac caecutentia, lepra: at non haec tantum. An non egregia negotiatio: nec veram, nec sinceram, ad haec brevem delectationem, tot tanto gravioribus ac diuturnioribus commutare malis?
- sp. Ut non accedat cruciatus, mihi stultissimus negotiator esse videatur, qui gemmas vitro permutet.
- he. Illud dicis, qui vera animi bona ob fucatas corporis voluptates amittat.
- sp. Ita sentio.
- he. Nunc redeamus ad exactiorem supputationem. Nec febris aut egestas
