Haec pagina emendata et bis lecta est
gaudio gestientes, et in summis undis lusitantes: interdum adnantes ad navim, nonnunquam et tensa vela transilientes. Adeo delectatur hominum consuetudine. Verum ut hominum est studiosus delphinus, ita crocodilo capitalis est hostis. Egreditur mare et in Nilum, in quo regnat crocodius, audet venire, congressurus cum dentibus, unguibus et squamis ferro etiam impenetrabilibus armata bellua, ipse nec ad morsum satis instructus, quippe os habens ad pectus vergens. Sed impetu fertur in hostem, ac iam illi proximus repente submittit sese, erectisque in tergo pinnis, mollia ventris perscindit, alias invulnerabilis.
- io. Mirum est quodque animal statim agnoscere hostem suum, etiam nunquam antea visum, scireque et cur impetatur, et qua laedi aut sese tueri possit; quum hoc homini sit negatum, qui ne regulum[1] quidem horreret, nisi et admonitus malove doctus.
- ep. Scis equum animal obsequiis hominum natum. Huic capitale dissidium est cum urso, homini noxia bestia. Agnoscit hostem nunquam visum, ac protinus se parat ad pugnam.
- io. Quibus armis pugnat?
- ep. Arte potius quam viribus. Transilit ursum, et in ipso saltu posteriores calces impingit in caput. Atque ursus interim ungibus scalpit equini ventris mollia. Aspis homini venenum est immedicabile; cum hac belligeratur ichneumon.[2] Idem exitialis hostis crocodilo. Similis affectus est elephantis erga hominem: nam et viatorem simpliciter errantem clementer reducunt in viam, et agnoscunt amantque doctorem suum. Feruntur et exempla devoti amoris erga certos homines; siquidem unus adamavit in Aegypto mulierculam corollas vendentem, Aristophani grammatico caram. Alius Menan
