Haec pagina emendata est
post aliquot tamen dies pavimus oculos nostros vindicta.
- io. Gaudeo profecto. Sed quo pacto?
- ep. Forte inambulabamus per eundem locum. Serpens e fonte vicino biberat, erat enim aestus prodigiosus, adeo ut nos quoque aquae inopia periclitaremur. Commodum occurrit ex agris puer natus annos tredecim, eius domus filius, in qua tum metu pestilentiae rusticabamur, gestans rastrum, quo foenum demessum converrunt agricolae; simul ut serpentem vidit, exclamat.
- io. Metu fortasse.
- ep. Nequaquam, imo gaudio; velut insultans deprehenso hosti ferit rastro, serpens se contrahit, ille non facit feriendi finem, donec contrito capite serpens in longum porrigitur. Nam hoc non faciunt, nisi mortui. Inde est, quem frequenter audisti apologus de cancro,[1] qui serpentem hospitem occidit; ubi porrectum videt, sic, inquit, vivum incedere oportuit.
- io. O factum bene. Quid tum?
- ep. Puer arreptum rastro suspendit e frutice supra antrum. Ibi diebus aliquot vidimus frondes sanie tinctas. Eius ruris agricolae pro comperto nobis aliud quiddam mirabile referebant. Agricolae nonnunquam fessi obdormiunt in agro, nonnunquam habent urceum lactis, in cibi simul et potus usum. Serpentes summopere lacte capiuntur. Itaque non raro fit, ut in vas illabantur. Ei malo paratum habent remedium.
- io. Quod, obsecro?
- ep. Summum testae os allio circumlinunt. Is odor deterret serpentes.
- io. Quid igitur sensit Ho-
