Haec pagina emendata et bis lecta est
vir nec stultus nec indoctus, fertur ita loqui solitus, se malle e summis monarchis aliquot offendere, quam unum quemlibet fraterculum ex ordine mendicantium.
- le. Omitte Pontifices. Cum istius sceleris rumor ad aures Principum, qui tum Augustae erant, dimanasset, non est sumptum de homine supplicium?
- hi. Indigne tulerunt omnes, sed praecipue Rex Ferdinandus, et huius soror Maria,[1] foeminarum huius seculi decus, Bernardus Cardinalis Tridentinus, Balthasar Episcopus Constantiensis: obiurgatus est graviter ecclesiastes, sed a nullo acrius quam a Ioanne Fabro, Episcopo Viennensi.
- le. Quid obiurgatio? asinus non sentit nisi fustem.
- hi. Praesertim si in ventrem ingeras. Sed quid illi stolido fecissent principes, longe gravioribus curis occupati?
- le. Certe submovissent a concionandi munere, et suam illi benignitatem subtraxissent.
- hi. At artifex ille pus suum in ipsam concilii dissolutionem distulerat, quum iam alioqui foret abeundum.
- le. Isto quidem pacto dicuntur abire cacodaemones, ingenti foetore relicto.
- hi. Itaque dimissus est a rege Ferdinando, sed bene pastus. Nam obiurgatio ne tantillum quidem detraxit hominis obesitati.
- le. Franciscus dicitur concionatus sororibus avibus; iste dignus videtur qui concionetur fratribus asinis ac suibus. Sed quo se contulit?
- hi. Quo, nisi ad suos gregales? a quibus exceptus est ovatione ob rem strenue feliciterque gestam; et inter pocula, pro, Io triumphe; cantatum est, Te Deum laudamus.
- le. Dignissimus est iste Merdardus, qui funem in collo gestet potius quam in lumbis. Sed quid imprece-
