Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/527

Haec pagina emendata est

Cannium unquam destituat unde cognomen sortitus est.[1]

ΑΠΡΟΣΔΙΟΝΥΣΑ, sive ABSURDA.
Annius, Leucius.
an. Audio te interfuisse nuptiis Pancratii et Albinae.
le. Nunquam antehac infelicius navigavi, quam hoc tempore.
an. Quid ais? tantam fuisse hominum frequentiam?
le. Nec unquam mihi vilior fuit vita, quam id temporis.
an. Vide quid faciant opes. Ad meas nuptias pauci convenirent, idque tenues.
le. Vix fueramus ingressi pelagus, ortus est ingens turbo.
an. Narras deorum coetum. Totne aderant viri principes, tot matronae nobiles?
le. Boreas dissecuit velum, dissectumque dissipavit.
an. Desponsam novi. Nihil fingi potest venustius.
le. Mox fluctus revulsit clavum.
an. Idem videtur omnibus. Nec sponsus admodum illi cedit, ut aiunt, formae gratia.
le. Quid animi censes nobis illic fuisse?
an. Sane rarum nunc est virgines nubere.
le. Remigandum nobis erat.
an. Dotem vix credibilem narras.
le. Ecce mox aliud malum.
an. Cur puellam nubilem commiserunt tam feroci?
le. Apparuit piratarum navis.
an. Profecto sic est: in multis nequitia supplet aetatem.
le. Ibi nobis geminum fuit bellum, alterum cum mari, alterum cum praedonibus.
an. Hui tantum donariorum? Interim pauperibus nemo dat festucam.
le. Quid? cederemus? Imo desperatio vitae addebat animos.
an. Vereor ne sint steriles nuptiae, si vera praedicas.
le. Imo iniecimus harpagones.
an. O rem novam! ante nuptias gravida?
le. Si spectasses eum conflictum, fatereris, me non esse foeminam.
an. Ut
  1. Ceterum Cannius quidam famulus fuit Erasmi, dum Basi leao esset; isque in hoc colloquio depictus est.