Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/510

Haec pagina emendata est

sive genus, sive fortunam. Quid multis? love marito digna videri poterat.

pe. Hui, tam teneram puellam tam vetulo ?
ga. Reges non senescunt.
pe. Unde igitur isthaec tristitia? Fortasse sponso invides, qui tibi captatam praedam victor praeripuit.
ga. Phy, nihil minus.
pe. Num tale quid accidit, quale memorant de convivio Lapitharum?
ga. Nequaquam.
pe. Quid, an defuit Bacchi liquor?
ga. Imo supererat.
pe. Non aderant tibicines?
ga. Et fidicines et lyricines et tubicines et utricines.
pe. Quid igitur? Non aderat hymenaeus?
ga. Frustra tot vocibus ciebatur.
pe. Nec Charites?
ga. Ne musca quidem Charis. Nec pronuba Iuno, nec aurea Venus, nec Iupiter Gamelius.
pe. Nae tu mihi nuptias loqueris prorsus inauspicatas et ἀθέους, seu potius ἄγαμον γάμον.
ga. Magis dicas, si vidisses.
pe. Non igitur saltatum est?
ga. Imo misere claudicatum.
pe. Nullum ergo numen prosperius istas hilarabat nuptias?
ga. Nullum omnino illic aderat praeter unam deam, quae Graecis dicitur Psora.[1]
pe. Pruriginosas, opinor, nuptias dicis.
ga. Imo rubiginosas et purulentas.
pe. Sed quid est, mi Gabriel, quod haec commemoratio tibi lachrymas etiam excutit?
ga. Haec res, Petroni, vel silici possit extundere lachrymas.
pe. Credo, si silex vidisset. Sed obsecro te, quodnam est hoc tantum mali? Ne cela, nec meum animum diutius suspendito.
ga. Nosti Lampridium Eubulum?
pe. Quo non alius in hac urbe vir melior aut beatior.
ga. Quid? Eius filiam Iphigeniam?
pe. Florem huius aetatis nominasti.
ga. Sic est. At scis cui nupserit?
pe. Sciam, si dixeris.
ga. Nupsit Pompilio Bleno.
pe. Eine Thrasoni, qui neminem non solet occidere suis gloriosis fabulis ?
ga. Huic ipsi.
pe. At is iam olim celebris est in hac urbe duabus potissimum rebus,
  1. Ψώρα, scabies. Hanc deam fingit, quia sponsus laborabat scabie.