Haec pagina emendata est
dium.
- bo. Ita res habet apud complures.
- be. Ita cum multi scortis vinoque perditissimi sint, et sint libenter ac palam, tamen ad ganeonis nomen offenduntur.
- bo. Hi nimirum rem sibi gloriae ducunt, cum vocem rei debitam horreant.
- be. Sed vix aliud nomen auribus nostris videtur intolerabilius, quam mendacis.
- bo. Novi qui hoc convicium caede sint ulti.
- be. Sed utinam pariter abominentur rem. Nunquam accidit tibi, ut, qui promiserat se mutuum ad certum diem redditurum, falleret?
- bo. Frequenter; etiam cum id deierasset, neque id semel, sed iterum atque iterum.
- be. Fortasse non erant solvendo.
- bo. Imo erant, sed commodius esse ducebant non reddere creditum.
- be. An hoc non est mentiri?
- bo. Planissime.
- be. Auderes istiusmodi creditorem sic compellare: Cur mihi toties mentiris?
- bo. Non, nisi paratus essem ad pugnam.
- be. An non simili modo quotidie verba dant latomi, fabri aurifices et vestiarii, pollicentes ad certum diem, nec tamen praestantes, etiamsi magni referat tua?
- bo. Mira impudentia! sed adde his advocatos pollicentes operam.
- be. Potes addere sexcenta nomina: nemo tamen horum laturus sit mendacis vocabulum.
- bo. Hoc genere mendaciorum plena sunt omnia.
- be. Itidem furis nomen nemo tolerat, cum a re non perinde omnes abhorreant.
- bo. Exspecto ut dicas clarius.
- be. Quid interest inter eum, qui rem tuam tollit e scrinio, et inter eum, qui depositum abiurat?
- bo. Nihil, nisi quod sceleratior est, qui spoliat etiam fidentem.
- be. At quam pauci sunt, qui depositum reddunt, aut si reddunt, non dant integrum?
- bo. Opinor esse perpaucos.
- be. Nemo tamen istorum ferat furis vocabulum, cum rem non horreant.
- bo. Admodum.
- be. Iam mihi reputa, quid vulgo fiat tractandis pupillorum bonis, in testamentis ac legatis, quantum haereat digitis tractantium?
- bo. Fre-
