Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/484

Corinthios prioris; de morte Lazari ex Ioanne, sed praecipue historiam Christi passi ex Evangeliis. Quam hic animo devorabat singula, ad quaedam suspirans, ad alia compositis manibus gratias agens, ad quaedam hilarescens ac gestiens, ad nonnulla preculas quasdam breves eiaculans. A prandio quum paululum temporis obdormisset, iubet recitari caput ex Evangelio Ioannis duodecimum usque ad historiae finem. Hic dixisses hominem plane transfigurari afflarique novo spiritu. Iam dies vergebat ad vesperam. Accersit uxorem ac liberos, ibi erecto quantum licuit corpusculo, sic affatus est suos: Charissima coniunx, quos Deus ante coniunxerat, idem nunc separat, sed corporibus duntaxat, idque ad breve tempus. Curam, charitatem, pietatem quam antehac partiri soles in me et dulcissima pignora, totam in istos transfer. Ne putaris te ullis modis posse magis demereri vel Deum vel me, quam si istos quos Deus dedit nobis coniugii fructum, sic educes, foveas et instituas, ut Christo digni habeantur. In hos igitur conduplica pietatem tuam et meam portionem in te translatam existima. Id si feceris ut facturam confido, non erit quur videantur orphani. Quod si repetas matrimonium ---. Ad hanc vocem uxor erupit in fletum, coepitque deierare se nunquam de repetendis nuptiis cogitaturam. Hic Cornelius: soror in Christo mihi charissima, si Dominus Iesus largiri dignabitur tibi propositum istud ac robur spiritus, ne desis dono coelesti. Erit enim hoc tibi pariter ac liberis commodius. Sin alio vocabit carnis infirmitas, scito quod mors mea te liberat a iure coniugii, sed non liberat a fide, quam meo tuoque nomine debes curandis communibus liberis. Quod ad matrimonium attinet, utere libertate, quam tibi permisit Dominus. Tantum hoc te rogo moneoque, ut virum tibi deligas iis moribus,