Haec pagina emendata et bis lecta est
dium genus inter monachas et laicas: filius natu maior, quoniam nec is induci potuit ut fieret monachus—
- ma. Vulpes anus non capitur laqueo.
- ph. mox ab exequiis patris properaret Romam, ibique ex relaxatione Pontificis factus ante legitimam aetatem sacerdos, totum annum singulis diebus sacrificaret in templo Vaticano pro anima patris, et sacros gradus in Laterano, singulo quoque Veneris die, genibus perreptaret.
- ma. Suscepit haec libenter?
- ph. Ne dicam dolo, ut asini solent sarcinas impositas. Filius minor dicaretur S. Francisco, filia maior S. Clarae, minor Catarinae Senensi. Hoc tantum potuit obtineri: nam Georgii mens erat, quo magis sibi Deum haberet obnoxium, quinque superstites partiri in quinque mendicantium ordines: et acriter quidem adlaboratum est; sed aetas uxoris filiique maioris nec minis nec blanditiis cessit.
- ma. Exhaeredandi genus.
- ph. Universa haereditas sic erat divisa, ut detractis de solido impendiis funeralibus, uncia cederet uxori, cuius dimidia victitaret ipsa, dimidium cederet loco, cui se foret addictura; unde si mutato consilio recederet, tota pecunia resideret penes eum gregem: altera uncia decideretur filio, cui tamen statim numeraretur viaticum, et quod satis esset emendo diplomati parandoque victui annuo Romae. Qui si mutata sententia recusaret initiari sacris ordinibus, illius uncia divideretur inter Franciscanos et Dominicanos. Et id ne fiat, vereor; adeo videbatur adolescens a sacris abhorrere. Duae unciae cederent monasterio, quod excepisset filium natu minorem: binae item monasteriis, quae excepissent puellas; sed hac lege, ut si illi detrectarent eam vitam profiteri, omnis tamen pecunia penes illos maneret incolumis. Iam una rursus uncia decideretur Bernardino, tantundem Vincentio; dimidium unciae Carthusianis, pro communione bonorum operum omnium, quae toto fierent
