Haec pagina emendata et bis lecta est
MILITIS CONFESSIO 31
principi, non continuo iustum est tibi.
- th. Audivi ex Rabbinis, quod licet sua cuique arte vivere.
- ha. Praeclara ars, incendere domos, diripere templa, violare sacras virgines, spoliare miseros, occidere innoxios.
- th. Lanii conducuntur ad mactandum bovem; cur nostra ars reprehenditur, quod conducimur ad mactandos homines?
- ha. Non eras sollicitus, quonam esset migratura anima tua, si contigisset in bello edere?
- th. Non admodum. Bona spes habebat animum meum. Nam divae Barbarae me semel commendaram.
- ha. Receperat illa tutelam tui?
- th. Sic mihi visa est annuere capite aliquantulum.
- ha. Quando isthuc tibi visum est? mane?
- th. Non, sed a coena.
- ha. Sed tum, ut arbitror, etiam arbores tibi visae sunt ambulare.
- th. Ut hic divinat omnia! sed praecipua spes erat in divo Christophoro, cuius imaginem quotidie contemplabar.
- ha. In tentoriis? Unde illic divi?
- th. Carbone pinxeramus illum in velo.
- ha. Nimirum haudquaquam ficulnum, ut aiunt, praesidium erat carbonarius ille Christophorus. Sed extra iocum; non video qui possis expiari a tantis flagitiis, nisi te conferas Romam.
- th. Imo novi viam breviorem.
- ha. Quam?
- th. Ibo ad Dominicales; illic paullo transigam cum commissariis.
- ha. Etiam de sacrilegiis?
- th. Etiam si Christum ipsum spoliassem, ac decollassem etiam; tam largas habent indulgentias, et auctoritatem componendi.
- ha. Bene habet, si vestram compositionem Deus ratam habuerit.
- th. Imo magis metuo, ne diabolus non habeat ratam. Nam Deus natura placabilis est.
- ha. Quem tibi sacerdotem deliges?
- th. Cui cognovero quam minimum esse frontis ac bonae mentis.
- ha. Ne non habeant similes labra lactucas.[1] Ab illo purus
