PUERPERA 319
diceretur vulgo honoratissimus, qui primus consideret: hoc honoris competere parti, quam dixisset. Applausum est huic sententiae, et risum est affatim. Placuit homo sibi de hoc dicto; visusque est in eo certamine victus Antonius. Dissimulavit Antonius, qui non ob aliud detulerat ori primam honestatis laudem, nisi quod sciret, illum velut aemulum suae gloriae diversam partem nominaturum. Post dies aliquot quum rursus uterque vocatus esset ad idem convivium, ingressus Antonius offendit aemulum cum aliis aliquot confabulantem, dum adornatur coena: et aversus emisit clarum ventris crepitum ante faciem alterius. Ille indignatus, Abi, inquit, scurra; ubinam didicisti mores istos? Tum Antonius, Etiam indignaris? inquit. Si te salutassem ore, resalutasses: nunc te saluto parte corporis, vel te iudice, omnium honestissima, et scurra vocor. Sic recuperavit prius amissam gloriam Antonius. Diximus omnes; nunc superest ut pronuntiet iudex.
- ge. Id faciam, sed non prius quam suum quisque cyathum ebiberit. En auspicor. Sed lupus in fabula.
- po. Haud leuum omen adfert Levinus Panagathus.
- le. Quid actum est inter tam lepidos congerrones?
- po. Quid aliud? Certatum est fabulis, donec lupus intervenires.
- le. Huc igitur adsum, ut perficiam fabulam, volo vos omnes cras apud me prandere prandium theologicum.
- ge. Scythicum promittis convivium.[1]
- le. Ἀυτὸ δείξει. Nisi fatebimini hoc fuisse vobis quovis fabuloso convivio iucundius, non recuso dare poenas in coena. Nihil iucundius, quam quum serio tractantur nugae.
- eu. Salva sis, optima Fabulla.
- fa. Salve multum,
