Haec pagina emendata est
300 IITJIX oa oriA.
dedit, veniat numeratum pecuniam. At nemo venit, nec unquam venturus est.
- au. Interim nunquam tecum expostulavit?
- ph. Qua fronte, aut quo iure id faceret? Conuenit quidem semel atque iterum, conquestus est de fide emptoris. Verum ego ultro expostulavi cum homine, dicens, illum eo malo dignum, qui praepropera venditione tali equo me spoliarit. Hoc est crimen tam bene collocatum, mea sententia, ut non possim inducere animum confiteri.
- au. Ego mihi statuam poscerem, si quid tale designassem; tantum abest, ut confessurus sim.
- ph. An ex animo loquaris, nescio; mihi tamen addis animum, quo magis lubeat talibus facere fucum.
ΠΤΩΧΟΛΟΓΙΑ.
Irides , Misoponus.
- ir. Quam ego huc novam avem video advolare? Agnosco faciem, sed uestis non convenit. Aut ego prorsus hallucinor, aut hic est Misoponus. Audendum est: compellabo hominem, quamlibet pannosus. Salve, Misopone.
- mi. Iridem video.
- ir. Salve, Misopone.
- mi. Tace, inquam.
- ir. Quid? an salvere non vis?
- mi. Non, isto quidem nomine.
- ir. Quid accidit? an non es idem, qui fueras? An cum veste mutatur et nomen?
- mi. Non; sed vetus receptum est.
- ir. Quis tum eras?
- mi. Apitius.
- ir. Ne te pudeat veteris sodalis, si quid melioris obtigit fortunae: non diu est, quod eras ordinis nostri.
- mi. Concede huc sodes, et audies rem omnem. Non pudet ordinis vestri, sed pudet primi ordinis.
- ir. Quem ordinem narras? Franciscanorum?
- mi. Nequaquam, o bone, sed decoctorum.
- ir. Nae tu istius ordinis sodales habes quam plurimos.
- mi. Eram re lauta; prodegi strenue; ubi res defecit, nullus agnoscebat Apitium. Profugi pudore, verti me ad vestrum collegium: hoc malui,
