Haec pagina emendata et bis lecta est
24 DE VOTIS
men sibi etiam persuadeant, se vera loqui.
- ar. Mira voluptas! Non omnino tibi periit oleum et opera, quod aiunt.
- co. Imo hoc arbitror aliquanto consultius, quam quod faciunt isti, qui paullo pecunia conducti proficiscuntur in militiam, omnium scelerum scholam.
- ar. Sed illiberalis est voluptas, ex mendaciis voluptatem capere.
- co. Verum hoc aliquanto liberalius, quam obtrectatione vel delectare, vel delectari, aut alea tempus et rem perdere.
- ar. Cogor equidem pedibus in tuam ire sententiam.
- co. Verum est et alius fructus.
- ar. Quis?
- co. Si quis erit amicus egregie charus, affinis huic insaniae, eum admonebo, domi maneat; ut nautae solent, eiecti naufragio, monere navigaturos, quid periculi sit vitandum.
- ar. Utinam mihi monitor adfuisses in tempore!
- co. Quid? num similis morbus te quoque corripuit? Num afflavit et te huius mali contagium?
- ar. Visi Romam et Compostellam.[1]
- co. Deum immortalem, quanto mihi solatio est, te contigisse stultitiae meae socium! Quae Pallas isthuc tibi misit in mentem?
- ar. Non Pallas, sed ipsa Moria, praesertim quum domi haberem uxorem integra adhuc aetate, liberos aliquot, et familiam, quae pendebat ex me, et opera mea quotidiana alitur.
- co. Oportuit fuisse seriae rei quippiam, quod te a charissimis tuis distraxerit. Narra obsecro.
- ar. Pudet dicere.
- co. Non apud me, qui, ut scis, eodem tenear malo.
- ar. Compotabamus aliquot vicini. Ubi vino incaluerat animus, erat, qui praedicabat, sibi esse in animo, salutare divum Iacobum: erat alter, qui divum Petrum. Illico non defuit unus aut alter, qui sponderent, se comites fore. Tandem visum est, ut omnes irent simul. Ego, ne viderer parum commodus compotor,
