Haec pagina emendata et bis lecta est
CONVIVIUM POETICUM. 217
haec germana lectio, verusque Comici sensus, nisi quid dissentit senatus populusque poëticus.
- co. Imo pedibus omnes in tuam discedimus sententiam.
- eu. At ego vicissim a vobis quiddam leve ac facillimum discere cupiam; quo pacto metiendus sit hic versiculus:
- Ex Graecis bonis Latinas fecit non bonas.
- Micate digitis.
- hi. Opinor more veterum elidi, s, ut secundo loco sit anapaestus.
- eu. Accederem, nisi casus auferendi desineret in is, natura longam. Itaque submota consonante, nihilo minus manet longa vocalis.
- hi. Vera praedicas.
- cr. Si quis illiteratus et ignotus ingrederetur, plane crederet nos inter nos micatione digitorum rusticorum ludum renovare.
- le. Nos, quantum video, frustra micamus digitis: tu, si potes, expedi.
- eu. Videte quantula res nonnunquam torquet homines etiam eruditos. Praepositio, Ex, pertinet ad finem carminis praecedentis:
- Qui bene vertendo, et eas describendo male, ex
- Graecis bonis Latinas fecit non bonas.
- Ita nihil est scrupuli.
- le. Sic est, per Musas.
- ca. Quandoquidem coepimus micare digitis, velim ut aliquis mihi versum hunc ex Andria digerat in suos pedes:
- Sine invídia laudem invénias, et amicós pares.
- Nam mihi saepe tentanti non successit.
- le. Sine in, iambus est: vidia, anapaestus: laudem in, spondeus: venias, anapaestus: et ami, rursus anapaestus.
- ca. Habes iam pedes quinque, et supersunt tres syllabae, quarum prima est longa: ut nec iambum facere possis, aut tribrachyn.
- le. Profecto vera praedicas. Haeremus in vado: quis nos expediet?
- eu. Nemo melius, quam qui induxit in hoc vadum. Age, Carine, ne cela, si quid habes, inter candidos amiculos.
- ca. Nisi me fallit memoria, videor mihi quiddam tale legisse apud Priscianum, qui docet, apud Latinos Comicos, v, consonantem perinde elidi ut vocalem, quemadmodum frequenter in hac dictione, enimvero,
