Haec pagina emendata et bis lecta est
PSEUDOCHEI KT PHILETYMI. 191
- ps. Propemodum.
- ph. Experire an me possis mentiendo fallere.
- ps. Et te quoque possim, vir optime, si libeat.
- ph. Dic igitur aliquod mendacium.
- ps. At iam dixi. Non deprehendisti?
- ph. Non.
- ps. Age, fac sis attentus. Nunc incipiam mentiri.
- ph. Sum attentus: dic aliquid.
- ps. At iam iterum mentitus sum, te non deprehendente.
- ph. Equidem nihil adhuc audio mendacii.
- ps. Audisses, si calleres artem.
- ph. Proinde commonstra tu.
- ps. Primum appellavi te virum optimum. An non istuc est insigne mendacium, quum ne bonus quidem sis: et, si bonus esses, optimus dici non possis, quum sint innumeri te meliores?
- ph. Heic plane fefelleras.
- ps. Iam fac periculum, an possis alterum mendacium ex te deprehendere.
- ph. Non possum.
- ps. Heic desidero ingenium, quod alibi praestas.
- ph. Fateor; ostende tu.
- ps. Quum dicerem, nunc incipiam mentiri, nonne magnifice mentiebar, quum tot annos assueverim mentiri, et paulo ante, quam hoc dicerem, essem mentitus?
- ph. Mirum praestigium.
- ps. Sed nunc saltem monitus arrige aureis, ut deprehendas mentientem.
- ph. Arrexi; dic.
- ps. Imo iam dictum est, et tu meum mendacium es imitatus.
- ph. Tu mihi persuadebis, quod nec aures habeam nec oculos.
- ps. Quum homini sint aures immobiles, ut nec arrigi possint, nec demitti, mentiebar te arrecturum aures.
- ph. Talibus mendaciis plena est omnis hominum vita.
- ps. Non talibus tantum, o bone. Nam haec ludicra sunt; sunt quae rem adferant.
- ph. Turpius est lucrum ex mendacio, quam ex lotio.[1]
- ps. Verum est, inquam; sed iis, qui mentiendi nesciunt artem.
- ph. Quam igitur tu calles artem?
- ps. Non aequum est, ut te gratis doceam: numera; et audies.
- ph. Non emo malas artes.
- ps. Donas igitur gratis fundum tuum?
- ph. Non sic insanio.
- ps. At ego ex hac arte mea certiores capio fructus, quam tu ex
