Haec pagina emendata et bis lecta est
Misogamos 159
me iam taedebat sessionis.
- eu. Quam vernat, quam arridet undique mundus! Haec nimirum est illius adolescentia.
- ch. Sic est.
- eu. At cur tuum ver non aeque arridet?
- ch. Quam ob rem?
- eu. Quia subtristis es.
- ch. An videor alio vultu quam soleo?
- eu. Vis ostendam te tibi?
- ch. Maxime.
- eu. Vides hanc rosam sub imminentem noctem foliis contractioribus?
- ch. Video. Quid tum postea?
- eu. Talis est vultus tuus.
- ch. Bella collatio.
- eu. Si mihi parum credis, in hoc fonticulo contemplare te ipsam. Quid sibi tandem volebant, et inter coenandum tam crebra suspiria?
- ch. Desine percunctari, quod tua non refert scire.
- eu. Imo mea refert maxime, qui non possum esse hilaris, nisi te quoque videam hilarem. Ecce autem iterum suspirium, hui quam ex imo pectore ductum!
- ch. Est quod angat animum, sed effari non est tutum.
- eu. Mihi non dices, qui te cariorem habeo sorore propria? Mea Catharina, ne verere, quidquid est rei; tuto depones his auribus.
- ch. Ut tuto dicam, vereor ne frustra dicam non auxiliaturo.
- eu. Qui scis? Si non re ipsa, fortassis consilio consolandoque iuvero.
- ch. Non possum eloqui.
- eu. Quid istuc est rei? odisti me?
- ch. Sic odi, ut mihi minus carus sit meus germanus: et tamen animus non fert ut eloquar.
- eu. Fateberis igitur, si divinaro? Quid tergiversaris? Promitte, alioqui non omittam urgere.
- ch. Age promitto.
- eu. Prorsus ego non video, quid tibi desit ad summam felicitatem.
- ch. Utinam vera praedicares!
- eu. Primum adest ipse flos aetatis. Nam, nisi fallor, agis annum iam decimum septimum.
- ch. Sic est.
- eu. Nondum igitur, ut opinor, discruciat te metus senectae.
- ch. Nihil minus.
- eu. Adest forma nulla parte non felix; est et istud praecipuum Dei donum.
- ch. De forma, qualisqualis est, nec glorior, nec queror.
- eu. Tum color et habitudo corporis indicat, te esse prospera valetudine, nisi quid est mor-
