Uxor Tobiæ in texenda tēla comparabat ea quæ ad victum erant necessaria. Quâdam die domum attulit hædum, quem pretio laboris quotidiani emerat.
Hædum balantem, audivit Tobias; et veritus ne furto ablātus esset, dixit uxōri: Vide ne iste clam alicui ereptus sit: redde illum domino suo: nefas enim est nobis ex rapto vivere. Adeò vir justus ab omni improbitate abhorrebat!
Tobias mortem sibi imminere putans, vocavit filium suun: “Audi, inquit, fili mi, verba patris amantissimi: eaque penitùs memoriæ ture in fixa hæreant, ut vitam sapienter instituas.
“Quotidiè Deum cogita, et cave ne unquam in eum pecces, ejusque præcepta negligas.
“Miserere pauperum, ut Deus tul misereatur: quantùm poteris, esto beneficus et liberālis; si tibi magnæ opes suppetant, multùm tribue; si parva, parùm, sed libenter; quoniam beneficentia hominem ab æterna morte liberat.
“Superbiam fuge, neque eain in animum aut in sermonem sinas obrepere.
