Die quodam festo, quùm domi lautum convivium paravisset, misit filium ut aliquot è sociis ad prandium invitāret.
Reversus filius nunciavit patri hominem Israeitam jacere in foro mortuum.
Exsiliens statim Tobias, cadaver occultè portāvit domum, ut illud nocte sepeliret.
Sui illum amici ab hoc officio dehortabantur, at Tobias magis Deum quàm regem timens, id facere non destitit.
Tobias in præstando solito officio defatigātus, incubuit parieti et obdormivit fortè ex nido hirundinum stercora calida inciderunt in oculos dormientis undè cæcus factus est.
Quam calamitatem ideò permisit Deus illi evenire, ut esset illustre patientire exemplum posterís propositum ad imitandum.
Nam Tobias adeò patienter tulit cæcitatem, ut neque illum querentem quisquam audierit neque ille eò minùs constanter Deum coluerit.
