gressus est ante ordines, et ūnum ex llebræis sæpe provocabat ad singulare certamen.
Loricâ squamatâ induebatur. Ocreas in cruribus æreas habebat: cassis ærea caput ejus operiebat, et clypeus æreus tegebat humeros.
Tùm Saūl magna præmia, imò et filiæ nuptias ei promisit qui provocantis spolia retulisset.
At nemo contra illum exire audebat; et Goliathus suam Hebræis ignaviam cum irrīsu ac ludi brio exprobrabat.
Dāvid commotus ignominià populi sui, se sponte ad pugnandum obtulit.
Itaque adductus est ad Saulem qui, considerāātâ ejus ætate diffidebat pugnæ. Non poteris, inquit, adolescentulus cum viro robustissimo pugnare.
Respondit David: Ne timeas, ô rex; quùm pascerem oves patris mei, leo invasit gregen, ovemque corripuit; ego illum persecutus occidi, et ovem è faucibus illius eripui. Ursum pariter interfeci. Deus qui me defendit à leone et urso, me quoque à Philisteo isto defendet.
Tum Saūl: Abi, inquit, cum istà fiduciâ: Deus te adjuvet.
Saul ipse sva juveni arma voluit accommodare
