Quâdam die Samson urbem Philistæōrum ingressus est, ibique pernoctatūrus videbatur.
Philistæi occasionem captantes portas obserāri jusserunt, ne quis exiret.
Per tōtam noctem expectabant silentes, ut Samsōnem manè exeuntem interficerent.
At Samson mediâ nocte surrexit, venitque ad portain urbis, quam quùm invenisset clausam, humeris sustulit cum postibus et seris, atque in verticem montis vicini portavit.
Mulier viro persuasit, ut sibi indicaret causam tantæ virtutis: et ubi rescivit vires ejus in capillis sitas esse, caput dormientis totondit atque ità eum Philistæis tradidit.
Illi, effossis oculis, vinctum in carcerem dejecērunt diuque ludibrio habuerunt.
Sed spatio temporis, crinis accisus crescere, e cum crine virtus redire coepit; jamque Samson conscius recepti roboris justo ultionis tempus op periebatur.
