vēnĭt in Ægyptum, et præmisit Jūdam ad Josephum, ut eum faceret certiorem de adventu suo.
Confestim Josephus processit obviam patri, quem ut vidit, in collum, ējus insiliit, et flens flentem complexus est:
Tùm Jacobus: Satis diù viri, inquit; nunc æquo animo moriar, quoniam conspectu tuo frui mihi licuit, et te mihi superstitem relinquo.
Josephus adiit Pharaonem, eique nunciavit patrem suum advenisse: constituit etiam quinque è fratribus suis coram Rēge.
Qui eos interrogavit quidnam operis haberent, illi responderunt se esse pastores.
Tùm rex dixit Josepho: Ægyptus in potestate tuâ est cura ut pater et fratres tui in optimo loco habitent; et si qui sint inter eos gnavi et industrii, trade eis curam pecorum meorum.
Josephus duxit quoque patrem suum ad Pharaōnem, qui, salutātus à Jacobo, percontatus est ab eo quâ esset ætāte?
Jacobus respondit Regi: Vixi centum et trigintu annos, nec adeptus sum senectutem beatam avôrum meorum. Tūm benè precatus Rēgi, discessit ab eo.
