56 Marcus Antonms MuretUB.
utitur) summus autem Pontifex ingentem copiam habiturus esset eruditiseimorum hominum, qui ee in locum meura subBtitui postularent Contra tamen accidit, quam putaram. Etenim cum rumor de meo discesBu tota iam TJrbe per- vulgatus esset, CouBervatores populi Romani {ie eummue magistratue est eorum, qui hodie populi suffragiis defenm- tur) ad Poutificem accedimt, cum praesentes etiam ad- essent ii ex Cardinalibue, quibus studiorum cura conuniesa est, remque ei exponunt atque ab eo supplices petunt, ne me abire patiatur; addunt multa de me, quae malo te ex aliis cognoecere. Pontifex benigne eoe audit, bono animo esse iubet, se, quod opus foret, imperaturum esse confirmat Paucis poat diebus per Ludovicum Castaueum Bupipozaeum, Christianissimi regis Oratorem, virum et claritate generie et virtute et eruditjone praeetantem, iubet mihi denuntiari, ne abeam; sibi curae fore, ne me, quod auctoritati suae paru- issem, poeniteret. Bespondi, nullam pecuniam mihi ease tanti, ut Tiiihi quidquam placeret, quod Pontifici displiceret, et honorificum quidem mihi visum esse, quod a tanto rege Tocarer, sed multo honorificentiuB , quod et a Ponljfice et a tali Pontifice retinerer. Pontifex postea epiatolam ad me miait amantiseime scriptam, qua ad stipendium quingento- rum nummorum aureorum, quod iam pridem capiebam, siginficabat se ducentos praeterea addidiese. Eodem tempore Matthaeiis Contarellus, Pontificis Datarius, vir et eximia quadam inlegritate vitae et singulari Romanarum rerum intelligeutia inaignie et mei, ut scie, amantissimuB, certiorem me fecit, sibi a Pontifice mandatum esae, ut Tnihi quam primum ;ittribueret et ^ssignaret annuam trecentorum aure- orum Dummorum penaionem, Itaque rex tam longinquua effecit testunonio et iudicio de me suo, ut eanctiseimi Pon- tificia 1il)eralitate ad veteres fortuuulas meas accesserint auuuL iiuiugenti aurei nummi. 8ed et Cardinalis Estensis, iBimiil iitijuc istinc rediit, amplo me et honorifico munere donavii; quod ego eo magis praedicare geetio, quod ipse tacere me iussit. Parendum tamen est, ne, dum gratus
