232 Daniel Albertus Wyttenbaxihius.
et grammatica ratione explicaretur et exemplis veterum illustraretur et praeceptis observatisque optimorum recentiorum confirmaretur. Igitur fructuosae erant hae scholae cum ad intelligentiam ipsius auctoris, tum universe ad rerum scientiam, iudicium et facultatem Latinae orationis ac dictionis, cognitionem optimorum interpretum et scriptorum de Latinitate, sensum denique pulchri venustique non vagum et vanum, sed certum et firmum e certo iudicio et accurata grammatica ratione ductum. Auctores Latini, quos in his tractaret scholis, cum alii erant, tum imprimis Terentius, Suetonius, item Cicero et Ovidius, illius ad Familiares Epistolae, huius Heroides. Scholasticorum hominum cum invidia, tum gloriola, discipulis suis persuadentium, eos ex ipsorum disciplina adeo doctos prodire, ut his Ruhnkenii scholis non opus haberent, factum est, ut pauciores, quam quis putaret, ventitarent recentes a puerili institutione tirones, pauciores etiam, qui harum vim praestantiamque scholarum caperent; at veterani et exteri, qui haud infrequentes erant, eas devorabant, nec quidquam fructuosius elegantiusque in hoc genere se usquam audivisse fatebantur. Equidem et ipse iam in Graecis litteris ad eum progressus modum, ut Epistolam Criticam ad Ruhnkenium scripsissem, Lugdunum veniens, ut ex eius et Valckenarii cum consuetudine, tum vero scholis amplius proficerem, ego igitur Terentianas illius scholas magno cum doctrinae fructu audivi, ut tum demum in hoc genere discere mihi viderer, quod in proverbio dicitur, quantum aera distarent lupinis; idque postea narravi saepius aliis, qui easdem scholas quondam alio tempore, sed negligentius usurpassent, nunc demum mihi affirmanti de illarum praestantia sero credentibus et pristinam suam negligentiam dolentibus. Quibus quid dicerem? nisi: Felices nimium, qui sua bona norunt. Ruhnkenius sua sorte contentus erat, reputans sortem I. F. Gronovii, Latinarum litterarum recentiore aevo principis, qui in maiore academiae flore ne dimidium quidem discipulorum habuisset numerum, subinde vix decem. Sed tum Cartesiana philosophia om-
