rendo singulis navibus per binas alias exercuerat, et milites iusserat armatos in ponte stare, reliquam diei partem in ancoris tenebat. Et illi quidem ad septimum diem ei parebant; insequente vero die, quum impatientes essent talium laborum, molestiis et solis ardore lacessiti, hosce inter se sermones miscebant: ‘Cur hos exhaurimus labores? nam desipientes nosmet vano iactatori permisimus, qui tres modo naves in commune contulit. Quanto praestat, quidvis aliud, quam haec mala, pati! Agite, ne diutius huic homini pareamus!’ His dictis, nemo amplius mandata facere voluit, sed tanquam pedester exercitus, castris in insula positis, degebant in umbra, naves conscendere exercerique nolentes.
183.—Interim Persae cum classe contra progressi sunt. Tum Iones etiam naves suas longo ordine eduxerunt. Proelio commisso, nonnulli e ducibus, sublatis velis, deserta acie in fugam se receperunt. Reliqui vero, ubi plerosque socios prodere rem communem viderunt, noluerunt fugere, sed pugnarunt discurrentes per hostium naves, easque perrumpentes; donec, quum plures naves cepissent, ipsi suarum maiorem partem perdiderunt. Satis constat Ionas magno cum detrimento devictos esse. Dionysius vero, actum esse de classe intelligens, in Siciliam vela fecit; ex qua coortus praedari incepit: Graecis quidem navibus nunquam insidiatus, sed Carthaginiensibus ac Tyrrhenis.
184.—Persae, victis pugna navali Ionibus, terra marique Miletum oppugnarunt, et, suffossis muris, admotisque cuiusque generis machinis, cum ipsa arce ceperunt, sexto a defectione Aristagorae anno; captamque in servitutem redegerunt. Ita ea ipsa calamitate devicta urbs Miletus est, quae in illam oraculo praedicta erat.
