Pagina:Dictionarium latinogallicum - Estienne, 1552, A-Ins.djvu/21

Haec pagina emendata est
10 ABI ABI

Abiga, abigæ, pen. cor. f. g. ab abigendo partu sic vocata, alio nomine Chamæpetys, ea est herba, quam vulgus herbariorum Ivam appellat cognomento muscatam. Ruellius. Aiugam alii vocant: sed inepte. Plin.

Abigo, ábigis, pen. cor. abegi, pen. prod. abactum, abigere. Chasser arriere.

Puer abige muscas. Cic. \ Pestem abigr à me. Cic.

Non viua vesperi, nisi illam a me scelestam abigam. Plaut. Je puisse mourir devant qu'il soit nuict, si je ne chasse ceste meschante arriere de moy.

Abigere delarores. Plinius iunior.

Abigunt nubes venti. Plin.

¶ A cibo abigere. Plaut. Engarder de manger.

¶ Abigere aliquo, pro Ablegare. Plaut. Abegit vir meus olim ipse ad mercatum Rhodum, filium. Il a chassé son filz à Rhodes en marchandise.

Abigam hunc rus. Terent.

¶ Abigere, pro Arcere. Plaut. Abigam iam ego illum aduenientem ab ædibus. Je le garderay d'approcher de la maison.

¶ Pecora abigere. Faire mestier de desrober & emmener le bestiail.

Abigere pecus, sine vi, aut furto dicimus. Varr. Mener paistre aux champs.

¶ Abigere translatum ad res incorporeas: vt Abigere fastidium, lassitudinem. Plin. Plaut. Chasser, oster.

Abigere partum, vel fœtum. Cic. Plin. Colu. Faire avorter.

Inula abigit venenatorum morsus. Plin. Elle guarit, etc. Elle remedie à la morsure, etc.

Abigendus, Participium. Ouid.

Abactus, Participium: vt Abacti greges. Cic. Emmenez par force, ou par larrecin.

Abactus furto. Plin. Emmené par larrecin.

Abacta nox, figurate, pro Exacta. Virg. Passee.

Abacti magistratu. Festus. Privez de leur office.

Abactum flamen. Stat. Le soufflement des vents chassé.

Abacti oculi. Stat.

Abacta pauperies epulis regum. Horat. Chassee & bannie.

Abactus, huius abactus, Verb. Plin. iunior. De chassement violent.

Abactor, abactoris, m. g. Verbale. Apul. Larron ordinaire de bestiail, & qui desrobe nombre au coup, mesmement de petit bestiail, ou ung cheval, ou ung beuf.

Abigeus, abigei, pen. cor. m. g. Vlp. Larron ordinaire de bestiail.

Abigeatus, huius abigeatus, pen. prod. Denominatiuum a nomine Abigeus. Marcell. Larrecin ordinaire de bestiail.

Abiicio, abiicis, pen. cor. abieci, pen. prod. abiectum, abiicere. Jecter par desdaing, ou par despit, ou autrement.

Abiici eos in mare iussit. Valer.

Abiicere arma defatigatione. Cic. Jecter & quitter les armes.

Abiecit se in herbam. Cic. Il s'est jecté sur l'herbe, comme par desespoir, ou ennuy & fascherie.

Abiiciunt se humi, refrigerationem quærentes. Plin. Ils se jectent sur la terre.

¶ Abiicere se, pro Parui æstimare. Cic. Ne faire, ou tenir compte de soy, Se priser peu.

Abiicere se alteri ad pedes. Cic. Se jecter à ses pieds pour luy faire quelque requeste.

Sead Cæsaris pedes abiecit. Cic.

Ego me plurimis pro te supplicem abieci. Cic. Je me suis tant. humilié & abbaissé que de prier & supplier plusieurs pour toy.

¶ Abiicere aliquem, pro Negligere, & non ei fauere. Cic. N'en tenir compte, & le laisser pour tel qu'il est.

Abiecit natura animantes ad pastum. Cic. Nature a ravallé, ou abbaissé la teste des bestes pour la pasture.

¶ Abiicere, translatum ad res animi: vt Abiicere ædificationem. Cic. Laisser le bastiment, Ne plus bastir.

Omnem se amorem abiecisse illinc. Cice. Qu'il avoit osté tout son amour de là.

Abiicere animum. Cic. Se descourager.

Authoritatem Senatus. Cic. Mespriser l'authorité du Senat.

Suas cogitationes abiecerunt in rem tam humilem, tamque contemptam. Cic. Se sont abbaissez à penser choses tant viles.


Ædificandi consilium abiecerat. Cic. Il avoit laissé son entreprinse de bastir.

Curam Reipublicæ abiicere. Cic. Laisser le soing ou souci de la chose publicque, Ne s'en plus soucier.

Famam ingenii abiicere. Ci. Perdre le bruit d'avoir bon esprit, ou d'estre ingenieux.

Gloriam abiicere & deponere. Cic. Quitter toute gloire, Ne s'en point soucier, N'en faire aucune estime.

Intercessorem abiicere. Cic. Repoulser celuy qui empesche.

Memoriam doloris abiicere. Cic.

Obedientiam abiicere. Cic. Ne point obeir.

Onus susceptum abiicere. Cic.

Socordiam abiicere. Plaut.

Superbiam abiicere. Plaut.

Spem omnium rerum abiicere. Cic. Perdre l'esperance de toutes choses.

Spem abiicere de aliquo. Brutus Ciceroni. Perdre l'esperance qu'on avoit d'aucun, N'en avoir plus d'espoir.

Timorem abiicere. Cic. Laisser crainte.

Voluntatem discendi abiicere. Ci. Ne vouloir plus apprendre.

¶ Abiicere aliquid ostentui, Hoc est, ad ostentum. Tacit.

Abiectio, abiectionis, Verbale, f. gen. vt Animi abiectio. Ci. Defaillance ou faulte de courage, Lascheté de cueur, Dejectement.

Abiectio & Adiectio opponuntur. Cic. Ostement, Reject, ou Rejectement.

Abiectus, Particip. Abiecta toga. Cic. Jectee à bas, Jectee arriere.

Abiecta cunctatione. Cic. Incontinent & sans delay, Toute demeure mise arriere.

Abiectus in herbis, Id est prostratus. Ouid.

Ira abiecta. Seneca. Appaisee.

Abiectis nugis. Horat. A bon escient, Sans mocquer.

Abiectus, abiectior, abiectissimus, Nomen ex participio: vt Abiectus homo. Cic. De qui on ne fait ou tient compte, Abject, Dejecté, Debouté.

Nihil abiectum, nihil humile cogitant. Cic. Choses viles & basses.

Contemptus & abiectus homo. Cic.

Contempta & abiecta pecuniæ causa. Cic.

Desertus atque abiectus homo. Cic.

Humilis & abiecta oratio, cui contraria est Alta & exaggerata. Cic.

Abiecti & neglecti inter nos sumus. Cic. Nous ne tenons compte l'un de l'autre. \ Abiectus & semiuiuus. Cic.

Summissus & abiectus homo, cui opponitur Se efferens. Cic.

Abiectus fortuna. Cic. \ Abiectum excitare. Cic.

Abiectus metu. Cic. Esperdu, Presque desesperé.

Abiecto animo homo. Cic. Descouragé, Annonchali.

Abiectior animus. Cic. Lasche courage, Cueur failli.

Abiectior animi, dictum Græca figura, pro eo quod est Animo abiectiore. Liu. \ Gemitus abiectus. Cic. \ Senarii abiecti. Cic. \ Verba abiecta. Cic.

Abiecte, Aduerbiū qualitatis. Ne quid abiectè faciamus. Cic. Ne faisons chose qui sente son cueur lasche ou failli.

Ab incunabulis, Ab incunte ætate, Ab infantia, Vide A.

Abintegro, Aduerbium iterandi, pro Denuo, authore Seruio. Virg. Cic. De nouveau, De rechef.

Ab intestato, aduerbialiter dictum, pro eo quod est Sine testamento. Afran. Quicunque ab intestato successerit. Quiconque sera heritier par intestat, comme le plus prochain lignagier.

Abitio, Abitus, Vide abeo.

Abiudico, abiudicas, pen. cor. abiudicare. Cic. Abiudicare agrum ab aliquo. Oster à aucun quelque terre par sentence du juge, L'en priver par justice, ou, Declarer par sentence que la terre n'est point à luy.

Abiudicare ab ordine Senatorio rationem veritatis. Cic. Ne reputer plus les gens du Senat bien & sagement juger selon le droict & raison.

Abiudicare & reiicere. Cic. Rejecter.

Abiudicare sibi libertatem. Cic. Condamner soymesme à estre serf, & avoir perdu sa liberté.

Abiudicabo me a vita. Plaut. Je me feray mourir.