mūlorum numerus. Quid est? Cūr in vico tam angusto ōbiciunt sē viātōribus?
M. Nonne intellegis? Ille qui procul servis imperitat redemptor est: aedes struendas, ut vidētur, nūper locāvit.[1] Per mūlos gerulosque cūrat ut māteriēs adportētur.
G. Ita. Māchinā modo ingentem lapidem torquent, modo ingens tignum. Procul dubio ‘minae mūrorum’[2] erunt in hoc vico.
M. Parce, Galle, vōces adhibēre Vergiliānas. Iam festi sunt dies, neque nōbīs terrōri est Orbilius. Sed iam in alium vicum itūri sumus. Hīc aliquanto est tranquillior, quanquam satis est deambulantium.
G. Ā dextrā, quid est prīma taberna? Estne haec bibliothēca?
M. Bibliotheca est. Ecce bibliopōla librum, ē scrīnio exceptum, philosopho iuveni porrigit. Merces a columnis, catēnis vinctae, pendent. Sed nobis praeambulo dēbet duos servos qui lapides in via compōnunt cito summovēre.
G. In proxima taberna quid vendunt?
