Met. Despondit, ita ut Servius Tullius ad summos honōres pervēnerit. Sed Anci Marti fīlii duo indignābantur nisi ad se redīret regnum.
Marc. et P. Nec mīrum est istud.
Met. Nam vidēbānt non advenārum modo, sed servōrum etiam regnum Romae futūrum esse.
Marc. Quod consilium iniēre? Nam profecto non de nihilo indignabantur.
Met. Ferro eam arcēre contumēliam statuunt, et ipsi rēgi insidias parant.
Marc. et P. An rēgi? O homines improbos!
Met. Id ēgērunt ut ex pastōribus duo ferōcissimi, quos ad facinus dēlēgerant, speciem rixae in vestibulo facerent. Ambo regem adpellant[1], et vocati ad regem pergunt. Primo vōciferantur, et certātim alter alteri obstrepunt.
Marc et P. Sed qua ratione?
Met. Tandem ex composito ūnus rem ordītur. Dum intentus in eum se rex tōtus āvertit, alter ēlātam secūrim—
Marc. Quid? Quam commoveor?
P. Velim taceas, coniunx. Ne Pompōnium interpellāveris.
- ↑ adpellant: appeal to the king for his decision in regard to their quarrel.
