F. Sine dubio admovēbo.
T. Arrīdē loquentibus: ipse nē quid loquāris, nisi rogātus. Si quid inhonesti dīcētur, ne adrīseris, sed vultum compōne, quasi non intellegas. Ne cui obtrectato, ne cui tē antepōnito: ne tua iactāto, ne aliēna dēspicito.
F. [Sibi.] Proh Iuppiter! Contiōnem habet iste admodum diūturnam. ‘Longos exercet noctua cantūs?’ ‘Te surgente diē, te dēcedente’ docentem audīvi?[1]
T. Quīn attentus es, Fundani?—Esto cōmis, etiam ergā tenuis fortūnae sodāles. Ne sīs linguā fūtili.
F. [Sibi.] Quam me taedet! Oscitāre necesse est.
T.—Ita fīet ut sine invidiā laudem invenias et amīcos pares. Si vīderis convīvium esse prōlixius—
F. [Sibi.] Prolixior sānē tu.
T. —precātus veniam, āc salūtātis convīvis, te a mensa subdūcito. Vide ut hārum rērum omnium memineris.
F. Dabitur opera, mi praeceptor. Numquid aliud vīs?
T. Adīto nunc libros tuos.
F. Fiet. [Sibi.] Deos immortāles! Tōta Īlias malorum consiliorum!
- ↑ Longos etc.: te surgente etc. Reminiscences of Vergil, quoted by the young pupil.
