Co. Nihil me paenitet hūius nāsi.
Pa. Nec est cur paeniteat, cum organum tibi sit ad tot res ūtile.
Co. Ad quas?
Pa. Prīmum, ad exstinguendas lucernas erit cornūs vice.
Co. Festīvē iocāris. Perge.
Pa. Deinde si quid erit e cavo profundiōre hauriendum, fuerit loco proboscidis.
Co. Papae!
Pa. Si manus erunt occupātae, licēbit ūti vice paxilli.
Co. Ain’ vēro? Etiamne amplius?
Pa. Condūcet excitando foculo, si dēfuerit follis.
Co. Bellē narras. Ecquid praetereā?
Pa. Si lūmen officiat scrībenti, praebebit umbrāculum.
Co. Ha, ha, he! Est praetereā quod dīcas?
Pa. In bello nāvāli praebēbit ūsum harpagōnis.
Co. Quid in bello terrestri?
Pa. Erit loco clipei.
Co. Quid deinde?
Pa. Findendis lignis erit cuneus.
Co. Probē.
Pa. Si praecōnem agas[1], erit tuba; si classicum canas, cornu; si fodias, ligo; si metas, falx; si
- ↑ praeconem agas, ‘play the part of crier,’ ‘act as crier.’
