Pagina:Dialogues of Roman Life.djvu/29

Haec pagina emendata et bis lecta est
18
TECTI LARISQUE DESIDERIUM

A. Rediitne sōlus?

B. Nōn omnīno.

A. Quis igitur vēnit cum illo?

B. Cīvis quīdam hūius oppidi, qui illīc ferē biennium habitāverat.

A. Cūr īvit frāter?

B. Missus fuit ā patre ut disceret Graecē loqui.

A. Quamobrem igitur non fuit illīc diūtius?

B. Nōn poterat ferre dēsīderium mātris.

A. O tenellum adolescentem![1] Quotum annum agit?

B. Decimum septimum, si rectē meminit māter, ex quā id saepius audīvi.

A. Age, quo voltu adventus ēius acceptus est ā patre?

B. Rogās? Pater filium nōn sustinuit aspicere. Quin etiam nōn dīgnātus est nec salūtāre neque alloqui, sed iussit eum abīre a conspectu suo.

A. Quid praetereā?

B. Nisi māter intercessisset cum lacrimis, iusserat[2] apparitōrem accersi, qui miserum in carcerem cōniceret.

  1. adolescentem. The accusative used in exclamations.
  2. iusserat. The indicative is used instead of the more regular subjunctive iussisset to show how very near he was to ordering.