Pagina:Dialogues of Roman Life.djvu/110

Haec pagina emendata et bis lecta est
99
CONIURATORUM

Ful. Etiam densior fit cālīgo.

Len. Flamma scīlicet Vestālis[1], ut mihi videtur, extincta est! [Subterrāneus audītur tanquam multorum gemitus.]

Gab. Quid sibi vult iste gemitus?

Ceth. Nihil nisi aegrorum somnia. Ignem ex nobis ipsis excūdimus, et diem redūcamus.

[Gemitus iterum.]

Aut. Iterum sonat!

Bes. Tanquam tota urbe gemente.

Ceth. Quod ipsi fingimus, id timemus.

[Ignea lūx fulget.]

Var. Ista lūx, quid est?

Cur. Prōspicite.

Len. Māior videtur maiorque.

Lec. Unde venit?

Long. Manus sanguinea pīnum tenet flagrantem suprā Capitōlium! Ecce nobis signum dat!

Cat. Optimum est auspicium! Fās nobis inceptum inīre!

Ceth. Cālīgine adversā nēquiequam obstante! Ne diūtius aspexeritis! Et diem et nos ipsos perdimus. Consilium pergāmus! Ēloquere, Lūci, exspectantibus.

  1. flamma Vestalis. Vesta, goddess of the hearth and of fire, was worshipped in her temple under the symbol of the eternal fire. If this fire went out, it was regarded as a great national disaster.