Pagina:Dialogues of Roman Life.djvu/109

Haec pagina emendata et bis lecta est

98

CATILINA ET MANUS

Ceth. Nisi nos sommo et ōtio dēdissemus, nisi servis nostris ipsi inservire vellēmus—

Cat. Velim parcas^[1] tālibus verbis.

Ceth. Nē Aquilo quidem ipse, ut isti, frīgidus.

Cat. Cethege—

Bes. Si per te, virum tam fervidum, licebit, omnia bene agemus.

Cat. Nimis fulmineus es, Gāi nōbilissime.—Puer, cave omnes claudantur fores, neu quis ex hae parte aedium nobis appropinquet. [Exit servus.]—Vos, īte: sacerdōtem iubete servum mactare quem hāc nocte notāvi, et cum eum vocavero, sanguinis^[2] adferre. Interim curate ut extra maneatis.

[Exeunt servi.]

Var. Quid est, Autrōni?

Aut. Longīne?

Long. Curi?

Cur. Lecca?

Var. An nihil sentīs?

Long. Horror quīdam insolitus me capit! Nescio quid sit. [Tenebrae repente factae sunt.]

Lec. Aut sōl retro it, aut sensu careo.

Cur. Haud aliter quam in Atrei epulis.

↑ Velim parcas: parcas is a jussive (or ordering) subjunctive, made indirect by the preceding velim: lit. ‘spare, I would wish it.’ Trans. ‘pray spare.’
↑ sanguinis, partitive genitive: ‘some of his blood.’

[1] Velim parcas: parcas is a jussive (or ordering) subjunctive, made indirect by the preceding velim: lit. ‘spare, I would wish it.’ Trans. ‘pray spare.’

[2] sanguinis, partitive genitive: ‘some of his blood.’

[1]

[2]