alius beneficentissimus, mihi omnia quae quaesīvi dedit. [Sē admīrans deambulat.] Res tamen patitur. Nam mercātūram in Gallia iamdūdum prospere gerit et lucri facit plūrimum.— Age, Canidia, ostende omnia Sulpiciae meae.
[Candidia, cistā allātā, vestīmenta Sulpiciae ostendit.)
S. Ita. Mihi ostendas.
C. [Garrula loquens.] Hic sunt sex tunicae interiōres, omnes in vico Tusco[1] fabrefactae.
S. Vēro!
C. Trēs e pristino mōre sine manicis sunt, trēs sēmi-manicātae. Nonne ēlegantes sunt?
S. O admodum elegantes! [Vestes admīratur.]
C. Duæ cerasinae, quantopere oculos spectantium commovēbunt! En, strophia haec sunt, pari colōre, et e corio facta.
S. Quam pulcherrima!
I. Sunt mihi duae novae fibulae quibus stolae teneantur—si unquam negōtiātōres (pestis odiōsa!) domum eas remīserint. Domitius nuper me iussit ornāri aureo clāvo[2] in cervīce stolae intexto. Id faciam, neque invīta, mehercle!
S. [Surgit] Ex dēlicātis scīlicet quaedam iam