FORMA ET PRINCIPIIS. 3m
tamen momenti erit monuìsse: gravissimo illol errore lobi, qui tam perversa argumentandi ratione utunfur. Quicquid enim rqmgnat legibus intellectus et rationis, utique est impossibile; quod autem, cum rationis pnrae sit objectnm, legibns cognitioni: intuitivae tantummodo non mbett, non item. Nam hic dissensus inter facoltatem lenitiva!» et intelleclualm (quarum indolem mox exponam), nihìl in- digitat, nisi, qua: nei” ab iMeIlectu acceptao ferì idea: abttraclaa, ala: in concreto exaeqm’, et in Intm'tm con- mtare mepemmero non pone. Haec antem reluctantia nbjech'va mentitur, ut plurimum, repugnantinm aliquam objecfivam, et incanto: facile fallit, iimitibus, quibus meni humana circumscribitur, pro iis habitis, quibus ipsa rerum essentia continetur.
Cetenun compositi! substantialibu, Ienluum testina. nio, out utcunque niiter, datis, dari tam Simplicia quam. Mundum, cum facile pnteseat, argumento al) intellectm rationibus depromto; in definitione nostra causas etiam in subjecti indole contenta: digito monstrnvi, ne notio mundi videatur mere arbitraria et, ut fit in Mnthematicìs, ad deducenda tantum inde consectaria conficta. Nam meIu, in conoeptum compositi, tam reaolvendo quam componendo, intenta, in quibus, tam a priori qunm a posteriori parte noqniescat, termino: Iibi exposcit et prnenumìt.
hm mllhemlfleum concepeflnt, con qumhun, qnofl reintum Id menlnnll magnum unitateln u: multimdo amm' un'era uqior, Ii porro nomi-ani: marabfln’tatem hìc tantum denotare relntioneln ad modnlum intense!“ Imnnnl, per quem, non nini Inccenive nfldendo unnm unì, adèompnuu nulfihdîm'l Jafiru'hun et, ablolvendo hunc pngreuuln tempora finito, Id toupklun, qui vocntur anru, perlingere licet; loculenter penpoxil- lent: "quo non congmunt cum certa lega cujuldlm Iubjecti, non idea ,,omncm intellectionem excedere; con, qui Iblque Iuccouiva Ipplicsfioe ,Jnenlurae multitudincm uno ohtum diltincte cernn, dari poni: intel- ,,leetul, qnlnqmm utique non humlnul.“
Km'r’s Wme l. 20
