bant, & viderunt pleroſque dormientes, & qui evigilati ſunt, oſcitantes & oſcitantes, & quoſdam ex continua elevatione cogitationum ad Deum, & ex nullo relapſu illarum in corpus, ſicut facies recluſas a corpore, ita enim ſibi apparebant, & inde etiam aliis; quoſdam deliros oculis ex perpetua ſubtractione illorum; verbo, omnes compreſſos pectore, & laſſos ſpiritu ex tædio, & averſos a pulpito, & clamantes, ſtupeſcunt aures noſtræ, finite conciones, non auditur amplius vox, & incipit faſtidiri ſonus: & tunc ſurrexerunt, & in globo concurrerunt ad portas, effregerunt illas, & urgebant in præſidia, & abigebant illa. His viſis, Sacerdotes ſequuti ſunt illos, & adjunxerunt ſe lateribus illorum, docentes & docentes, orantes, ſuſpirantes, dicentes, celebrate Feſtum, glorificate Deum, ſanctificate vos, in atrio hoc Cæli inaugurabimus vos in æternam Glorificationem Dei in magnifico & ampliſſimo Templo, quod in Cælo eſt, & ſic ad fruitionem æternæ felicitatis. Sed hæc ab illis non intellecta, & vix audita ſunt, propter hebetudinem ex duorum dierum ſuſpenſione mentis, & retentione a domeſticis & forenſibus. Sed cum ſe a Sacerdotibus avellere conati ſunt, ſacerdotes apprehendebant brachia illorum, & quoque veſtes, urgentes ad ædes, ubi concionata recitarentur; ſed fruſtra & clamabant, relinquite nos, ſentimus in corpore ſicut deliquium. His dictis, ecce viſi ſunt quatuor Viri in candidis veſtibus, & in tiaris; unus ex illis fuerat in Mundo Archi Epiſcopus, & tres reliqui fuerant Epiſcopi, nunc facti Angeli: hi convocabant Sacerdotes, & alloquuti illos dixerunt, vidimus vos e Cælo cum ovibus his, quomodo vos paſcitis illos, paſcitis illos uſque ad inſanias; neſcitis quid per Glorificationem Dei intelligitur, intelligitur fructus amoris ferre, hoc eſt, fideliter, ſincere, & ſedule ſuæ functionis opus facere, hoc enim eſt amoris Dei, & amoris proximi, & hoc eſt vinculum Societatis, & bonum ejus; per hoc glorificatur Deus, & tunc per cultum ſtatis temporibus; annon legiſtis hæc Domini verba, In hoc Glorificatur Pater meus, ut fructum multum feratis, & reddamini diſcipuli mei, Joh. XV:8. Vos Sacerdotes poteſtis in cultus glorificatione eſſe, quia hoc eſt veſtrum munus, & inde eſt vobis honor, gloria & remuneratio, ſed uſque vos non poteſtis plus quam illi in ea glorificatione eſſe, niſi honor, gloria, & remuneratio una cum veſtro munere ſint. His dictis Epiſcopi mandabant cuſtodibus portæ, ut intromitterent omnes, & emitterent omnes, "eſt enim multitudo, qui non aliud gaudium Cæleſte, quam perpetuum cultum Dei, potuerunt cogitare, quia non ſciverunt aliquid de ſtatu Cæli."
10. Poſt hæc Angelus cum ſuis comitibus rediit ad locum conventus, a quo cohortes Sapientum nondum receſſerunt, & ibi ad ſe vocavit illos, qui crediderunt, quod gaudium cæleſte & felicitas æterna, ſit modo intromiſſio in Cælum, ac intromiſſio ex Divina gratia; & quod tunc gaudium ſit illis, ſimiliter ut in Mundo eſt illis, qui in aulas Regum diebus feſtivitatis, aut in nuptias invitati, ingrediuntur: his dixit Angelus, manete hic aliquantiſper, & ſonabo tuba, & huc venient incluti fama ſapientiæ in ſpiritualibus Eccleſiæ: poſt aliquot horas aderant novem viri, quiſque inſignitus lauru, adorea famæ ſuæ; hos Angelus introduxit in Ædem conventus, in qua omnes prius convoca-
