Pagina:Columellae opera.djvu/409

Haec pagina emendata est
403
LIB. X. DE CULTU HORTORUM

                          Quae Marrucini, quae Signia monte Lepino,
                          pinguis item Capua, et Caudinis faucibus horti,
                          fontibus et Stabiae celebres et Vesuvia rura,
                          doctaque Parthenope Sebethide roscida lympha,
                          quae dulcis Pompeia palus vicina salinis 135
                          Herculeis vitreoque Siler qui defluit amni,
                          quae duri praebent cymosa stirpe Sabelli,
                          et Turni lacus et pomosi Tiburis arva,
                          Bruttia quae tellus et mater Aricia porri.
                          Haec ubi credidimus resolutae semina terrae, 140
                          adsiduo gravidam cultu curaque fovemus,
                          ut redeant nobis cumulato fenore messes.
                          Et primum moneo largos inducere fontis,
                          ne sitis exurat concepto semine partum.
                          At cum feta suos nexus adaperta resolvit, 145
                          florida cum soboles materno pullulat arvo,
                          primitiis plantae modicos tum praebeat imbres
                          sedulus inrorans holitor ferroque bicorni
                          pectat, et angentem sulcis exterminet herbam.
                          At si dumosis positi sunt collibus horti 150
                          nec summo nemoris labuntur vertice rivi,
                          aggere praeposito cumulatis area glebis
                          emineat, sicco ut consuescat pulvere planta,
                          nec mutata loco sitiens exhorreat aestus.
                          Mox ubi nubigenae Phrixi nec portitor Helles 155
                          signorum et pecorum princeps caput efferet undis,
                          alma sinum tellus iam pandet adultaque poscens
                          semina depositis cupiet se nubere plantis:
                          invigilate, viri; tacito nam tempora gressu
                          diffugiunt nulloque sono convertitur annus. 160
                          Flagitat ecce suos genetrix mitissima fetus,