Pagina:Collenuccio, Pandolfo – Operette morali, Poesie latine e volgari, 1929 – BEIC 1788337.djvu/21

siti, sermo comis, simplicitati propior, sed qui pravi ingenii malignique indicia altius intelligentibus prae se ferret. Dimissa contione, laeti quisque in tabernacula se receperunt, ac digito ad os reducto pressisque labiis Harpocratem venerantes, con- tinuo sibi quisque saga velamentaque circumponere, pulla, candida, leucophea pallia, togas, cycladas, cucullos amictusque varios; derasis vel detonsis capitibus quidam, quidam impexis, promissae multis barbae, abrasa multis cum mentuin, tum mu- stax; tam variae linguis gentes, quam pertinax vestis, mentis manusque cum voce et professione dissidium. Vertumnos omnes ac Proteos diceres: tuti adeo, repressis Esuriei Egestatisque conatibus, grassabantur. Nihil illis impervium, nisi sicubi via- rum angustiis Labor praesidia opposuisset: illa namque, non secus ac Chalcedonum saxa pelamides, devitabant. Hic rerum status, hic provinciarum habitus fuit, peragrante orbem Inertia; cum interea Labor, et ipse caelibatus impatiens, ubi se repu- diatum agnovit, ut est impiger deus, adiutrice Minerva uxorem duxerat, antiquae nobilitatis exemplique feminam, probam, prudentem, strenuam et cui nihil eorum deesset, quae deside- rare coniugiis sapientes solent: non forma, non vigor, non ge- nus, non industria. Nomen huic Agenoria fuit: indefessa vir- tute, maritum, quocumque iter intenderet, sequebatur. Hanc Usus pater ingenue educaverat digredientemque ab se mo- nuerat, e ut Laborem quidem virum diligeret, a muliercularum vero quarundam consuetudine prorsus abhorreret, inscitiam in primis ab se repellerei malorum omnium- parentem, quae id maxime efficeret, ut necessaria nescirentur. Plurima enim esse quae melius ignorentur: adhibendum vero iudicium, ne dum inscitiam fugeret, plus quam opus esset aut minus quam dece- ret, saperet. Socordiam vero, Ignaviam, Desidiam, Negligen- tiam, Pigritiam, Incuriam, Inertiam, sordidissimae deae Murceae famulas, ne visu quidem dignaretur. Otiose vero ne tempus tereret, neu vana disceret neve insuper vacuis versaretur, ageret semper aliquid: meminissetque impossibile esse nihil agentem bene agere simulque quod nihil agendo homines (auctore ro- mano quodam homine) male agere discerent. Diligentiam igitur