Pagina:Collenuccio, Pandolfo – Operette morali, Poesie latine e volgari, 1929 – BEIC 1788337.djvu/117

Virgineo insignis cultu sanctoque pudore
terribilis, iussu mundum discriminat aequo;
 275et memores ortus proprii rursum ingerit astris,
degeneres ani mas Stygio despondet A ver no.
Haec vobis exempla patent: Clementia mixtum
Iustitiae moderetur opus, tum conscia penset
mens sibi, factorum testes assistere divos.
 280Sed quoniam, medii quae sit, dignoscere metani
haud promptum est altique acies simili abdita veri,
consiliis fundata patrum descriptaque fixo
foedere, quae vetitum doceant permissaque monstrent
iura, pios ritus sanctasque ex ordine leges
 285servate. Illae urbis animus, mens certa senatus,
illae urbis nervi: et civilia vincula nectunt.
Hae vobis (nani surda quidem sunt scripta) reposto
arbitrio placeant: quantum licet inde petentes,
imperturbata, proceres, decernite niente,
 290iudicio non ante dato, quam dixit uterque.
Veruni illud longe optandum praeque omnibus unum
commemorare libet, cives, iterumque monere.
Vos, patrio de more, animi sententia quae sit,
fruge data samia, tacitis depromitis urnis:
 295sed meminisse decet, penso libranda tenore
iussa diu; neque enim numero, sed pondere Constant.
Tum bicolor cum lecta manu faba sumitur, illa
indicium factura animi, non vile legumen !
Semineque in tenui parvum consistere pondus
 300credite? Sunt illic tristis momenta repulsae,
iura necis vitaeque simul: stat numen et illic
mens. Latet (incertae per certa pericula vires)
fas, iustum et dubio rerum discrimina grano.
Non alia celsi cultor ratione crotonis
 305cognatas damnasse fabas iam creditus, illud
saepe monens caecas sortes et semper iniquum
censeri vires aequas sub dispari sensu.
Haec mensura igitur stabili sub robore legum