Pagina:Codex Amiatinus novum testamentum latine (1854).djvu/259

205

LIBER ACTUUM APOSTOLORUM

---

in Hierosolymam, disceptabant adversus illum qui erant ex circumcisione, ³dicentes Quare introisti ad viros praeputium habentes et manducasti cum illis? ⁴Incipiens autem Petrus exponebat illis ordinem dicens ⁵Ego eram in civitate Ioppen orans, et vidi in excessu mentis visionem, descendens vas quoddam velut linteum magnum quattuor initiis summitti de caelo, et venit usque ad me; ⁶in quo intuens considerabam, et vidi quadrupedia terrae et bestias et reptilia et volatilia caeli. ⁷Audivi autem et vocem dicentem mihi Surge, Petre, occide et manduca. ⁸Dixi autem Nequaquam, domine, quia commune aut inmundum numquam introiit in os meum. ⁹Respondit autem vox secundo de caelo Quae deus mundavit tu commune ne dixeris. ¹⁰Hoc autem factum est per ter, et recepta sunt rursum omnia in caelum. ¹¹Et ecce confestim tres viri adstiterunt in domo in qua eram, missi a Caesarea ad me. ¹²Dixit autem spiritus mihi ut irem cum illis nihil hesitans. Venerunt autem mecum et sex fratres isti, et ingressi sumus in domum viri. ¹³Narravit autem nobis quomodo vidisset angelum in domo sua stantem et dicentem sibi Mitte in Ioppen et arcessi Simonem qui cognominatur Petrus, ¹⁴qui loquetur tibi verba in quibus salvus eris tu et universa domus tua. ¹⁵Cum autem coepissem loqui, decidit spiritus sanctus super eos sicut et in nos in initio. ¹⁶Recordatus sum autem verbi domini, sicut dicebat Iohannes quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini spiritu sancto. ¹⁷Si ergo eandem gratiam dedit illis deus sicut et nobis qui credidimus in dominum Iesum Christum, ego quis eram qui possem prohibere deum? ¹⁸His auditis tacuerunt, et glorificaverunt deum dicentes Ergo et gentibus deus paenitentiam ad vitam dedit. ¹⁹Et illi quidem qui dispersi fuerant a tribulatione quae facta fuerat sub Stephano perambulaverunt usque Foenicem et Cyprum et Anthiociam, nemini loquentes verbum nisi solis Iudaeis. ²⁰Erant autem quidam ex eis viri Cyprii et Cyrenei, qui cum introissent Anthiociam, loquebantur et ad Grecos adnuntiantes dominum Iesum. ²¹Et erat manus domini cum eis: multus quidem numerus credentium conversus est ad dominum. ²²Pervenit autem sermo ad aures ecclesiae quae erat Hierosolymis super istis, et miserunt Barnaban usque Anthiociam: ²³qui cum pervenisset et vidisset gratiam dei, gavisus est, et hortabatur omnes proposito cordis permanere in domino, ²⁴quia erat vir bonus et plenus spiritu sancto et fide. Et adposita est turba multa domino. ²⁵Profectus est autem Tharsum ut quaereret Saulum; quem cum invenisset, perduxit Anthiociam: ³²⁶et annum totum conversati sunt in ecclesia et docuerunt turbam multam, ita ut cognominarentur primum Anthiociae

XI, 3 — 26.