Pagina:Codex Amiatinus novum testamentum latine (1854).djvu/122

Haec pagina emendata est

68

EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM

audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud, ¹⁷et non habent radicem in se sed temporales sunt, deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum confestim scandalizantur. ¹⁸Et alii sunt qui in spinis seminantur: hi sunt qui verbum audiunt, ¹⁹et aerumnae saeculi et deceptio divitiarum et circa reliqua concupiscentiae introeuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur. ²⁰Et hi sunt qui super terram bonam seminati sunt, qui audiunt verbum et suscipiunt, et fructificant unum triginta et unum sexaginta et unum centum. ²¹ ^{(39, 2.)}Et dicebat illis Numquid venit lucerna ut sub modio ponatur aut sub lecto? nonne ut super candelabrum ponatur? ²² ^{(40, 2.)}Non enim est aliquid absconditum quod non manifestetur, nec factum est occultum sed ut in palam veniat. ²³Si quis habet aures audiendi, audiat. ²⁴ ^{(41, 2.)}Et dicebat illis Videte quid audiatis: in qua mensura mensi fueritis remetietur vobis, et adicietur vobis. ²⁵ ^{(42, 2.)}Qui enim habet, dabitur illi, et qui non habet, etiam quod habet auferetur ab illo. ²⁶ ^{(43, 10.)}Et dicebat Sic est regnum dei, quemadmodum si homo iaciat sementem in terram, ²⁷et dormiat et exsurgat nocte ac die, et semen germinet et increscat dum nescit ille. ²⁸Ultro enim terra fructificat primum herbam deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica. ²⁹Et cum se produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis. ³⁰ ^{(44, 2.)}Et dicebat Cui adsimilabimus regnum dei, aut cui parabolae comparabimus illud? ³¹Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus quae sunt in terra, ³²et cum seminatum fuerit, ascendit et fit maius omnibus holeribus et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra eius aves caeli habitare. ³³ ^{(45, 6.)}Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire; ³⁴sine parabola autem non loquebatur eis, ^{(46, 10.)}seorsum autem discipulis suis disserebat omnia. ³⁵ ^{(47, 2.)}Et ait illis illa die cum sero esset factum Transeamus contra. ³⁶Et dimittentes turbam adsumunt eum ita ut erant in navi, et aliae naves erant cum illo. ³⁷Et facta est procella magna venti, et fluctus mittebat in navem, ita ut impleretur navis. ³⁸Et erat ipse in puppi supra cervical dormiens: et excitant eum et dicunt ei Magister, non ad te pertinet quia perimus? ³⁹Et exsurgens comminatus est vento et dixit mari Tace et obmutesce. Et cessavit ventus, et facta est tranquillitas magna. ⁴⁰Et ait illis Quid timidi estis? necdura habetis fidem? Et timuerunt timore magno, et dicebant ad alterutrum Quis putas est iste, quia et ventus et mare oboediunt ei?

IV, 17 — 40.