Pagina:Clüver - Germania antiqua, 1616.pdf/98

Noricos, Pannonios, atque Dalmatas, suoloco demonstrabitur. Horum Pan ne, his ab nonios, & Vindelicos eamdem habuisse cum Germanis, Gallis, Britannis, at que Hispanis lingvam, diversâ tantùm dialecto distinctam, mox infrà docebo. unde validissimum construitur argumentum, Illyrios ejusdem fuisse generis cum modò dictis nationibus, ejusdemque originis gentem CELTICAM. sed his vetustissimos quoque Græcorum scriptores lubCeltarum nomine habuisse na tas tiones Illyricas, patet ex Appianilibro de rebus Illyricis ; quamvis obscurè. Ver ba illic leguntur ifta: Φασί δε τίω μια χώραν επώνυμονΓ'λυριε τε Πολυφημα γενές. Πο ce λυφήμωγαρτοΚύκλωπι, Γαλαλεία Κελλονκαι Ιλυριον, και Γάλαν παίδας όνας,εξορμη ζαι Σι te. Το κελίας, και άρξα 7 δι ως Κελών, Ιλλυριών, και Γαλαιών λεγομύων. id est: Feruntregionem ria ab illyrio, Polyphemifilio, cognomen accepisse. nam Polyphemi Cyclopis ex Galatea filios, Celtam,Illyrium, &Galam,profectos e Sicilia g,entibus imperitaffe, qua abiis vocatæ id dis ni Es B1 Li b. ro 12 m Celta, Illyrii, & Galli. Heic licet ea, quæ de Polyphemo & Galateâ, Siculis ho minibus traduntur, opidò sint fabulosa ; tamen ex reliquis verbis satis clarè, sa tisque perspicuè colligitur, Gallos, & Germanos ( hi enim heic intelliguntur per Celtarum nomen ) Illyriosque, ab antiquissimis mortalibus pro unius ejusdem que generis, five gentis nationibus fuisse habitos. Sed Illyricum omnium pri mum à Celticæ vocabulo separatum fuit.nam, quum hujusregionis, ut Græ ciæ proximæ, populi ex omnibus Celtis primi Græcis noscerentur ; nomen 20 eorum peculiare apud illos in quotidianâ adpellatione ita evaluit, ut Celta rum vocabulum in eâ gente non modò in desvetudinem, sed planè in oblivio nem abiverit. unde nullum ejus apud veteres auctores monumentum; nifi quod ex Appiano, live epitomatore ejus, loco abstrusislimo modò erui. Hincest, cur jo Aristoteles,ut suprà cognitum, Illyricam terram à Celticâ diversam faciat. BRITANNos quoque cum Gallis atqueGermanis, Hifpanisque, ejusdem fuisse generis,ejusdemque originis, infrà ex Mofis primùm augustissimis dedu cetur scriptis;dein ex lingvâ; tum ex hominum, opidorumque nominibuspro priis, quæ dictis nationibus fuêre communia. Sed ab antiquissimis quoque Græ corum scriptoribus Celtarum adnumeratos fuisse genti ac nomini, liquet vel 30 ex hoc Αriftotelis loco, in libro σιρλ θαυμασίων ακεσμάτων: Τον καυσίπρoν, τον Κελφικόν, τήκεαθαι φασι πολυ τάχιον μολύβδα. hoc est ; Stannum ferunt Celticum multo, quàm plumbum, citiùs liquefieri. quod de Britannico stanno, omnium præstantissimo, eóque per omnem Græciam atque Italiam celebratissimo, accipiendum. nam Gallici stanni nulla umquàm apud auctores mentio, ne dum nobilitas. Apud Melam, lib. III, cap: vi, quod est de Hispania & Se ptemtrionis insulis, ita perscriptum est: In Celticis aliquot sunt, quas,quiaplumbo ab undant > uno omnes nomine Casiterides appellant. Hoc quamvisposteà de Hispaniæ insulis, Trileuco promontorio, ut suprà dixi, objacentibus acceptum est,ve tustissimis tamen Græcorum de Britannicis insulis, stannum in Galliam, Ita, 40 liam, atque Græciam mittentibus, intellectum fuit. In Celticis igitur popu lis numerati antiquissimis temporibus fuêre & Britanni. In etymologico Greco magno hac leguntur verba: Βρετανοι, έθνG δπό Κελτους, της Βρετανά Jugargès. id est ; Britanni, gensà Celtô, Britanni filia, condita. Quæ sanė ver ba ingens in sese habent vel au &toris erratum, vel librarii mendum. non eniin gentem Britannorum à Celtô Britanni filiâ, fed à Britannâ Celtis filiâ, vel Britanno filio originem nomenque duxisse, quosdam priscorum tradidisse scri ptorum, verisimile est. quâ de re pleniùs infrà, suo loco. in præsensfufficiat, quemadmodùm antè ex Appiano Illyrios, itaheic quoque ex dicto etymologico Britannos Celticæ adseruisle originiacgenti. Celta autem iste quis fuerit, in. So frà oftendetur. Ceterùm, Britannorum quoque nomen postquàm antiquis Græciæ mortalibus innotuit ; consimili modo, ut antè de Illyriis dixi, ita in quo tidianâ adpellatione evaluit, uti Celtarum vocabulum in eâ gente planèin de svetudinem abierit. Cui rei maximam occasionem causamque præbuisse vide tur situs gentis in ipso oceano ; quo, tamquàm alieni, ab omnium reliquorum Celtarum confinio excluduntur. C Hinc