Pagina:Clüver - Germania antiqua, 1616.pdf/104

Græcis jam tunc auditum , uſurpatumque, quum de Gallici equitatus præſtan tiâ vixdum quidquam iis compertum effet. Vetuſtiſſimis autem temporibus præſtantiſſimi equites Græcis habiti ſunt Theſſali : quorum inventum etiam crediderunt, pugnare ex equo. Aliud argumentum Bodinus ſubjicit hujuſmodi : Caſar,quum Gallosin tres ordines diſtribueret, druides,equites, & agricolas;equitibustribuit diſciplinam militarem . Hoc fanè quantùm equitatus Gallorum præſtantiam probare poſſit,haud equi dem video:ni fortè omnem Gallorú militiam in equitatu fuifle intelligas.quod, ut planè abfurdum ,pluribusrefelli non eget. Cæſaris verba,in comment.belli 10 3 10 Gallici vi, hæc funt : In omni Galliâ eorum hominum ,qui aliquofuntnumero atque ho nore,genera funtduo. namplebs penèfervorum habeturloco; quæ per fenihilaudet, & nulli adhibetur confilio. & mox: Dehis duobusgeneribus alterum estdruidum,alterüequitum . & infrà, explicato druidum genere : Alterumgenus est equitum . ii quum est uſus, et aliquod bellum incidit, omnes in bello verſantur. Omnem Galliæ populum in tria diſtribuit Cæſar genera ; quorum unum fuit druidum , alterum equitum , tertium plebis. Equitum heic vocabulum civile magis eſſe cenſeo,quàm militare: quem admodùm omnis populus Romanus inpatricios equites, acplebem diſtinctus fuit. nos Gallorum antiquum populum fic Germanicè diſtinxerimus: Der geiſlliche oder derpfaffen ſtand , der ritter ſtand,und der.gemeine pöbel. Sub equitum voca 20 bulo pediteis quoque milites comprehendi Cæfari, quis dubitet:alioquinom nem Gallorum militiam ſolo, ut antè dictum , equitatu conſtıriſſe credendum foret: quod opidò quàm abfurdum , & Cæfarisaliorumque narrationibusma ximè contrarium . Sed ab his argumentis, fatis levibus atque vanis, ad maxi mum tandem tranfgreditur Bodinus argumentum , his verbis incluſum : Quo niam Celtarum adpellatio multorum communis videbatur, Caſar initio libri primiCeltas eos verè ac proprièdici tradit,qui inter Sequanam & Garumnam continentur:quià Latinis Galli ,fuiautem lingvå Celtavocarentur. Ab his igitur inter Sequanam ac Garum nam Celtis omneis reliquos Celtas, cùm in ipsâ Galliâ primùm, tùm poſtmo dùm in Hiſpania, Britannia, Germaniâ, Italiâ ,Græciâ,Aliâ,& extrema quoque 30 Scythiâ, ortos Bodinus adfirmat. Verùm Cæſari an tutò fatis hac in re fides haberi poflit, equidem haud parum dubito. De negligentiâin conſcribendis commentariis rectè eum reprehendiſle Aſinium Pollionem , innumeris hodie convinci potest argumentis. Quare etiam haud injuriâ apud Strabonem ,fu per Rheni oſtiis ab Afinio Quadrato, & ſuper magnitudine Arduennæ ſilvæ ab ipſo Strabone redarguitur . Neque verò GALLORum vocabulum Lati num erat ; ſed Celticum : ut ſuo loco oftendetur. Aquitani etiam Armerici fibi ipſis dicti fuere, teste Plinio , lib . iv, cap.xvii, Celtico itidem vocabu lo , quia oceanum attingebant ; ut auctor eſt ipſe Cæſar in comment: vir : unde Qxeavitas , & Ilaqwxeanítas, ac flagwxearious Græci eos dixêre ; & Roma 40 ni eâdem ratione Aquitanos. Armoricorum tractum ad frecum uſque Galli .cum pertinuiffe, patet ex Notitiâ imperii. Hi igitur quum in Aquitaniâ quo que & in Belgicâ fuerint; cur nomen eorum Cæſar , comment. v & vii, & hunc fequutus Hirtius comment. viii , in eâ tantùm Galliæ parte poſuerunt, quæ nunc vulgò Britannia minor vocatur ? Certènullâ aliâ de causâ, niſi quod fines Armoricorum Cæſari parum comperti . Omne Galliæ litus ad ocea num , ex ſeptemtrionibus in occaſum , ad Hiſpaniam uſque, populos tenuif ſe, quibus nomen commune ab ipſo oceano , quem illi more Celtico dixére vocabulo , ARMORICI fuit, partim ex Plinio & Notitiâ imperii,ut antè di aum , partim ex ipſo Cæſare, & Hirtio, haud obfcurè colligitur. nihilo minùs so tamen Cæſar Armoricam ſuam , Aquitaniam Latinè dictam , inter Garumnam amnem ,ac Pyrenäos monteis conclufit, fummo errore : eamdemque, majo rem etiam per errorem,in comment. 111,ex regionum latitudinein tertia parte Gal liæ exiſtimavit; quum vix nonam occupet. Veram Armoricam ,ſive Aquitaniā ,à Pyrenaisjugisad Germanicum uſq; oceanum,tertiamimpleſſe partem rectiùs dixiffet. In Armoricorum igitur finibus defignandis quia tam enormiter fefellit,