Pagina:Centurio.djvu/21

14

CENTURIO

tum vestimentis homines ec frondibus artas
sternebant et flore via, laudesque canebant
nescioquas, ut equis ubi currus ducitur albis.
Dum quae sic dubito vis illa aut qui furor, ecce
in tarda, pueri, vectum demiror asella
hunc hominem. Turbae veniens adridet ovanti.
Conclamant. Sequitur subsultim pullus asellam.
Interdum veritus ne in turba deerret alumnus,
respicit ille, manu pavidum demulcet et haeret.
Dum sic adsisto, me ultro cognovit, et illo
me praetergrediens afflavit murmure vocis.'
,Quae vox illa fuit?’ ,Jam sum dicturus.
Ad arcem
illam non longo primus post tempore pilus
miserat et silva derasam prorsus et herbis,
sed qua cum staret nullis radicibus arbos.
Scilicet adstabam crucibus. Quid quaeque teneret,
susque id deque fuit. Collis clamore sonabat