Pagina:Centurio.djvu/20

13

CENTURIO

aequales annis currebant undique vestris.
Ille manu mulcens amplexabatur ad unum
omnes. At comites simul obiurgare, minari,
matribus irasci: tumidos pacare magister,
sive quis ille fuit. Mox me subeunte, velut si
sese in conspectum tacito pede larva dedisset,
fit fuga. Sed pueri galeam gladiumque paventes
in gremium cari se reiecere magistri.
Quid? num cernebant veteris vestigia caedis?
Restiteram. Tum triste quidem sed dulce sonans vox
illa meas, unam quam noram, venit ad aures....’
,Quid vero vox illa sonat?’ ,Nil milite dignum
profecto, pueri.’ ,Quid, sodes?’ ,Eloquar.
Olim,
huius cum gencis sacra versarer in urbe,
perculit insolitus plebis concursus et aestus.
Omnibus e vicis effundebantur eodem
gestantes manibus ramos pallentis olivae: