Pagina:Campanella, Tommaso – Poesie, 1915 – BEIC 1777758.djvu/207

201

ecloga

quo natis effossa suis cruciata tremiscit ⁵⁴.
 205At cum terrarum fines penetraverit omnes
Christifera classis longe lateque potestas,
littore Erythreo Solymis vicina quiescet,
denaque principio finem tua lustra reiungent ⁵⁵.
Exultant Libani colles, Iordanis et undae,
 210et carmen Davidis recinit celeberrima Sion.
Cantabit Gallus, sua Petrus corriget ultro:
cantabit Petrus, Gallus super evolat orbem,
subiicit et Petro, et Petri aurigatur habenis.
Vae, qui inter Petrum et Gallum zizania miscent!
 215Felices animae, quas aetas illa moratur
cernere apostolicos Petri Paulique triumphos
Ecclesiaeque resurgentis fulgentia regna
angelico candore novae, gestamine Franco⁵⁶.
Cui non aurea saecula, quae aurea liba monstrant,
 220purpureae vestes, quae mutabuntur in albas,
forte repugnabunt, si quis bene mystica sentit.

O pietas, o prisca fides, o candida corda
lugentum ignorantumque, atri abiere colores.
Exulet impietas, fraudes, mendacia, lites;
 225nec tiineant agnive lupum, aut armenta leonem,
inque bonum populi discent regnare tyranni:
ocia cessarunt et cessavere labores.
Nam labor est iocus, in multos partitus amice,
quippe unum agnoscent omnes patremque Deumque.
 230Conciliabit amor fraternus cognitus omnes;
gentium enim historicus communis surget ⁵⁷, et omnes
historias mundi conflabit: natio quaeque
qua serie ab Noë et Adam pervenere priores
cuique sui ad nos, quae fuerit mutatio rerum,
 235undeque relligio passa est discrimina tanta,
audiet, et suavi lachrymantur amore vicissim.
Convenient reges, populorumque agmina in urbem
(«Heliacam» dicent), quam construet inclytus heros.