Pagina:Campanella, Tommaso – Poesie, 1915 – BEIC 1777758.djvu/204

198

ecloga

(regibus haud rarum!) immeritis decepta ministris
(felix si nostris aptasset vocibus aures!):
frustraque Italia (heu!) discors plorabat alumnum.
 100Radices altas dum egisset Palladis arbos,
vellere sacri Agni, Polyphemi tutus ab antro
efferor³⁷ et Romam me traxit amator amantem
Orpheus aevi nostri, Melchisedech et Apollo:
nec servare potest (obstabat coeca potestas)
 105tempore ab insano, noctis redeuntis amico.
Invidia, ambitio, ignorantia suscitat iras
monstrificas iterum, quatientes robora vitae.
Sic erat in fatis³⁸; non hoc potuere maligni;
Galliam enim profugus, tutum virtutis asylum,
 110magni olim Caroli sedem fortisque Pepini,
cogor adire pii Ludovici sidere fausto:
libertas fugiens ubi me expectabat amantem
fatales nutus reserare et dona Minervae
iam renovata dare, et nascentem cernere prolem
 115instauraturam quicquid desiderat orbis.
Regibus Austriacis quae olim³⁹instrumenta parabam
orbis ad imperium, ignarus, molesque superbas
deberi nato video de stirpe Pepini,
ut vates cecinere recens, repetita poëtis⁴⁰.
 120Et quam in vanum rex cupit aedificare Suecus
admirandam «urbem Solis» de nomine dictam ⁴¹,
me signasse tibi, puer, alto ex corde resigno.

Dicite, Pierides Calabrae, quae tempora rerum
tantarum signata manent in vertice Olympi⁴².
 125Tres curn dimidio postquam regnaverat annos,
cornibus invisis nunc extemploque videndis,
bestia sanctorum blasphemans nomina et aedes,
seria ridiculis maculans et sacra prophanis,
quae faciem est orcus, vulpis cor, Cerberus ora,
 130foeminei sceleris vis, cercopithecus Apella,
scurra, leves animos cerebroso aenigmate fallens,